Donderdagochtend. De schoenpoetser blonk mijn schoenen op tot ze mooier waren dan in de winkel, enkele jaren geleden. Ik wou namelijk een beetje deftig voor de dag komen bij mijn aankomst op Kadahar Air Field, de militaire basis van de ISAF, die aansluit bij de luchthaven. Onderweg tussen de stad en de basis passeren we een gruwelijk verkeersongev ...

de award die doet blozen

Na de rustdag, een superdrukke dag met een heleboel interviews op verschillende plaatsen in de stad. Nog steeds niet op het platteland, jammer genoeg.

Vandaag een verplichte rustdag, op de eerste plaats omdat Salih een training moet volgen voor zjn nieuwe job als persverantwoordelijke bij een humanitaire organisatie -en omdat het uiteraard niet aangeraden is om gewoon op eigen houtje de stad te beginnen doorkruisen. Bovendien moest ik nog wat telefoons doen ivm mijn terugtocht naar Kaboel -die no ...

We hebben frieten gebakken voor onze ‘escorte’: drie sympathieke kerels die onze reis in Libië in geode banen moeten leiden en zonder wie we overigens nergens mogen filmen. Het is een belevenis geworden. We zaten de patatten – meegebracht uit het verre België – te schillen op de parking van onze chique hotel in Tripoli toen een journalist van VRT-R ...

Alle internationale delegaties beginnen zich geleidelijk aan voor te bereiden voor het vertrek naar Poznan. En dat is ook het geval voor de jongerendelegatie van Friends of the Earth Europe en Bundjugend, waarvan ik deel uitmaak.

Kandahar ligt in een kom van uitgedroogde velden en kale bergen. Dat levert begin december heerlijke temperaturen op rond de twintig graden op de middag -al vallen die graden in een diep gat zodra de zon achter de olifantenberg wegglijdt.

Een internetverbinding tussen inheemse groepen in Peru en Guatemala, levert een prachtige avond op. Quechuas en Quiches delen hun verhalen, muziek en zorgen, en de wereld zonder grenzen komt een beetje dichterbij.

Het is niet persoonlijk bedoeld. Hoop ik. Net als enkele dagen geleden bij mijn aankomst in Kaboel, is ook vandaag weer een aanslag gepleegd langs de weg tussen de luchthaven en het centrum van Kandahar. Een eindje van ons verwijderd ligt een recent opgeblazen auto, omcirkeld door bruine Humvees en ander militair materieel. Ditmaal geen zelfmoordaa ...

Eindelijk heb ik de 4×4-vaardigheden van onze Patrol kunnen testen. In een olijfboomgaard nog wel. Natuurjongens hoeven nu niet boos in hun pen te kruipen. Ik ben niét tegen die olijfboom gereden van liefst 250 jaar oud en begroeiing tussen de bomen valt er ook al niet te vernielen.

Kadhafi, met obligaat potje op het hoofd en de al even obligate zonnebril, wacht ons op aan de Tunesisch-Libische grens. Afin, zijn evenbeeld althans, dat op een grote affiche aan de douane kleeft. Het is rijtje schuiven, want straks begint het weekend en keren de grensarbeiders huiswaarts.

Goede olie drijft altijd boven. Dat moet ook de directeur van Eco Oleo gedacht hebben toen die een paar jaar geleden gebruikte frituurolie begon te recycleren.