‘Ik ben er klaar mee’, zegt Sabrine Ingabire in haar column. ‘Klaar met de gesprekken waar de arme zwarte vrouw de rijke witte man moet troosten omdat hij niet goed om kan met de schuldgevoelens die hij ervaart door zijn talloze privileges.’

Ik was het opmerkelijke feit eigenlijk al halvelings vergeten, maar werd er tijdens een interview met de bevlogen theatermakers van De Nieuwe Tijd onverwacht aan herinnerd. Het Verenigd Koninkrijk heeft sinds kort een Staatssecretaris voor Eenzaamheid.

Kunnen we het fundamenteel oneens zijn met elkaar, en elkaar toch graag zien? Bie Vancraeynest hoopt het althans. Hoeveel moet er in de deelverzameling zitten om samen te kunnen leven?

Heb ik recht op een kind? Ik denk het niet. Hoe kun je in voldoende vrijheid omgaan met een grote kinderwens? Misschien is een zoekend antwoord op die vraag wel aangewezen.

Alles mag: belediging, godslastering, kom maar op. Ik trek de streep bij bedreiging met geweld en bij laster. Dat alles is het domein van wet en grondwet. De kettingroker, de zatlap, de carnivoor, de bestuurder van een SUV, de bewoner van een verkavelingsvilla, de stoker van een open haard, de stijve hark die nooit aan sport doet en de ra ...

Mijn oma leerde mij dat je van “beuzelen” een groot zwart kruis op je voorhoofd kreeg. “Beuzelen” was haar woord voor liegen. Wat ze me leerde, was helaas ook een leugen. Op het voorhoofd van de heer Bart De Wever heb ik nog nooit een zwart kruis gezien.

Vandaag is een dag van heldinnen en helden die zich het hele jaar door verzetten tegen racisme en discriminatie, zegt Ikrame Kastit. Een dag om nooit te vergeten dat veiligheid niet kan bestaan in een wereld doordesemt met structureel racisme en discriminatie.

MO*columniste Anya Topolski wist niet wat ze las, toen ze afgelopen weekend het interview met Bart De Wever in De Zondag onder ogen kreeg. ‘Als u het lef (chutzpah) heeft om dergelijke vergelijkingen tussen joden en moslims te maken, geef dan tenminste eerlijk toe waar het verschil werkelijk zit.’

Sachli Gholamalizad schreef deze toespraak naar aanleiding van het literaire evenement “Aanbevelingen voor een beter leven” van Behoud De Begeerte. Ze bracht de tekst in het Farsi, haar moedertaal.

Het nieuws van een grondwetswijziging met de opheffing van de presidentiële ambtstermijn in China heeft geleid tot een tsunami aan reacties van over heel de wereld. Soms negatief, soms positief. Moeten we bang zijn voor 

MO*columniste Aya Asabi wil de geluidsmuur overstijgen. Ze wil verhalen brengen die gezond zijn, niet toxisch, die echt zijn, met echte mensen en dingen die echt gebeuren. En niet de dingen zoals we ze verwachten, zoals we er een construct van hebben gebouwd in ons hoofd.

Ontbijtje op bed, een boeket rozen, een doos pralines, “Gelukkige vrouwendag!” op een roze postkaart. Heel wat mensen denken dat ze vrouwen op 8 maart moeten trakteren op bloemen, wensen en complimenten. Dat de dag in het leven werd geroepen om historische ongelijkheid aan te kaarten, het lijkt niet overal door te dringen ...