Wat zou de betekenis kunnen zijn van moed? Weet je ooit of je het zult zijn op dat ene moment wanneer het ertoe doet? Iets over oefenen in moed en de rust van het falen.

Bijna twee jaar woont Warda El-Kaddouri ondertussen in het land van drop en stroopwafels, in de stad van eindeloze grachten en ontelbare fietsen. Ze blijft zich verbazen over het gemak waarmee ze België heeft achtergelaten.

Verdomd handig toch als je een groter verstand hebt dan de mensen om je heen. Je bent ze altijd drie zetten voor, in om het even wat, schaakspel, bedrijf, school, journalistiek, politiek.

Walter Zinzen doet een dwingende oproep tot politici van alle kleuren om eindelijk eens het algemeen belang en dus de democratie te dienen en niet het eigen, benepen partijpolitiek belang.

Het is van essentieel belang dat we antisemitisme of de Shoah niet zien als uniek, zegt Anya Topolski in haar maandelijkse column. En wel omdat dit ons verblindt voor een meer systematisch patroon van racisme en genocide, én omdat dit betekent dat we niet proberen om tot de oorzaak van het probleem te komen.

Het heeft zelfs de Vlaamse media gehaald, de opening van ‘s werelds langste zeebrug, die Hongkong en Macao verbindt met Zhuhai en negen andere steden rond de Parelrivierdelta. Maar de lokale Hongkongers lusten dit huzarenstukje blijkbaar niet.

De media-aandacht voor de Antwerpse burgemeester neemt intussen — voor ons land – ongeziene proporties aan. Maar het belangrijkste verkiezingsnieuws kwam misschien nog uit Brussel, waar de hoop het van de angst haalde. Op de verkiezingsdag zelf werd er in de Vlaamse media evenwel nauwelijks over bericht. En dat is  ...

Of je het nu omarmt of niet. Vlaanderen is divers. Ninove is divers. Antwerpen is divers. Stemmen op N-VA, stemmen op Vlaams Belang is een nutteloze tegendraadse reactie op iets dat gevestigd is. Vlaanderen, België, Europa zullen niet minder divers worden omdat extreemrechts opkomt.

Verkiezingen zijn hoogdagen van de democratie. Zelfs wie de slopend lange aanloop met lede ogen en een zweem van irritatie aanschouwt, voelt op verkiezingsdag de adrenaline stijgen. Maar de lichte euforie over het feest van de democratie sloeg bij Bieke Purnelle om in een radeloos soort vertwijfeling.

Zeg over zes jaar aub gewoon niet, lieve N-VA stemmers, dat het allemaal de schuld is van vluchtelingen of mensen zonder papieren. Zij stemden niet voor dit beleid of voor uw bestuur. Jullie wél.

Als u zich het voorbije weekend hebt bediend van de Vlaamse pers, dan hebt u slechts sporadisch iets opgevangen van de Brusselse verkiezingsresultaten. Wat er in Wallonië is gebeurd, daar hebt u al helemaal het raden naar. De breuklijnen in dit land lijken elke verkiezing iets dieper ingesleten.

Misschien hebben we een ander soort vernuft nodig voor de wereld van morgen, waarbij we het woord vooruitgang redden uit de klauwen van een vernietigende moderniteit.