Nee, beste MO*-lezer, dit wordt niet de zoveelste klaagzang over het extreem-rechtse clubje dat de afgelopen weken niet uit de media weg te slaan was. Veeleer gaat het over de hypocrisie, die, naar aanleiding van de Pano-reportage, weer eens welig tierde, vooral in politieke kringen.

Rachida Lamrabet heeft een nieuwe roman uit. Dat kan, zo vindt Michael De Cock, niet genoeg aandacht krijgen. Ook al zal al die aandacht verbleken bij de hysterische reacties en aandacht die haar deel waren na het Deburkanisation-project dat ze twee jaar terug op vraag van KVS schreef. 

De uitwijzing van de perfect geïntegreerde Afghaan Aziz Heidari en zijn 14-jarige zoon, en vooral de motivering van de Dienst Vreemdelingenzaken tot die beslissing, is grondstof voor een absurdistisch theater. Tegen botte onwil kan zelfs de meest voorbeeldige integratie niet op, schrijft Geert Van Istendael.

MO*columniste Ching Lin Pang volgt al geruime tijd de Sino-Amerikaanse relaties, die alsmaar verslechteren. Toch was het eventjes slikken toen ze las dat Chinese Amerikanen meer en meer aanzien worden als het verlengstuk van de Chinese overheid, als potentiële spionnen zeg maar. Deloyale Amerikanen, dus.

Als mensenrechtenactivist is het moeilijk een balans te vinden tussen het aankaarten van onrecht en voor jezelf zorgen, zegt MO*columniste Sabrine Ingabire. Maar eigenlijk wil ze helemaal geen activiste zijn. ‘Ik wil mijn Facebook-app weer verwijderen, en ik wil over liefde, en het leven, en de dood, en geluk, en depressie schrijven. ...

Wetten zijn het fundament van de samenleving. Alleen menen we tegenwoordig elk maatschappelijk debat te moeten beslechten in de rechtbank. Alsof rechtspraak een antibioticum voor de samenleving is. Grootschalige en hardnekkige problemen vragen echter om debat, reflectie en dialoog, niet om een beslissing van een man in toga.

Samira Atillah valt van haar stoel na het bericht te lezen over de geplande volksraadpleging van premier Michel. Jammer genoeg gaat die niet over wat echt belangrijk is.

Bie Vancraeynest is het beu, de vernederingen en scheldpartijen die zowel op sociale media als in de politiek over en weer gesmeten worden. Ze roept op tot het herinvoeren van politieke correctheid. ‘We kunnen omgaan met elkaar zonder een klootzak te zijn.’

Het is goed om steeds weer te beseffen hoe je soms bevoorrecht of gulzig bent, ook al ben je je er niet altijd bewust van. Door de ogen van anderen kijken, en af en toe een beetje nederig zijn, het kan ons beter maken, zegt MO*columnist Jan Mertens.

Sabrine Ingabire is verkozen jongerenadviseur bij de Vlaamse Jeugdraad en is kwaad. Kwaad dat ze enkele maanden moest samenwerken met de infiltranten van Schild & Vrienden terwijl blijkt dat ze wel degelijk uitgesloten konden worden. Kwaad ook op de politici die wel “verontwaardigd zijn, maar nooit een concrete maatregel hebben genom ...

MO*columnist en Duitslandkenner Geert Van Istendael gaat dieper in op de samenlevingsproblemen in het oosten van Duitsland. Is extreemrechts aan een opmars bezig? Moeten we ons echt ongerust beginnen maken?

De Verlichting veranderde de wereld ten goede. Waarom daar aan twijfelen? Onze geschiedenisboeken vertellen het ons toch. Toch schuilt achter het begrip heel wat complexiteit en gaat het gebukt onder tal van contradicties, weet filosofe Anya Topolski. John Locke en Immanuel Kant, twee Verlichtingsdenkers avant la lettre, il ...