Radicaal rechts weg gevaagd dankzij “rechtse” migratiestandpunten van de Sociaaldemocraten. Zo legden Vlaamse media de Deense verkiezingen van woensdag uit, maar dat klopt niet helemaal. De Sociaaldemocraten hielden hoogstens stand. En dat komt niet alleen door hun harde migratiestandpunten. 

Hier zitten we dan, met z’n allen, collectief boos en schuldig te wezen, terwijl de echte en ongenaakbare elite, geweldig gebaat bij een verdeeld volk, hinnikend in z’n vuistje lacht.

Aya Sabi verwerkt de verkiezingsuitslag op haar eigen, poëtische manier. Maar vergeet niet: er is de taal en er is de betekenis.

Dag in, dag uit, jarenlang, krijgen we de boodschap door de strot geramd dat dit land het land van de duizend rampen is, schrijft Matthias Somers. Is het dan zo moeilijk te bevatten dat de kiezer de puzzelstukken bij elkaar legt, en kiest voor de partijen die beloven hen te beschermen door te stampen naar wie hen bedreigt?

We zijn drie dagen na de verkiezingen en ik heb nog altijd geen zin om te achterhalen wat mensen heeft bezield om op het Vlaams Belang te stemmen. Ik wil elke mens respecteren maar daarom nog niet elke kiezer. Niet alle politieke keuzes zijn op gelijke voet te plaatsen.

26 mei was een verkiezingszondag waarin de angst voor diversiteit en de onzekerheid over de toekomst zwaar doorwogen op de electorale keuzes van de burgers. Welk antwoord geeft veelkleurig Vlaanderen op die uitslag? Michaël De Cock, Warda El-Kaddouri, Rachida Lamrabet, Eric Corijn, Nadia Fadil, Olivia Rutazibwa, Stijn Oosterlynck en Pascal Debruyne ...

De langverwachte opmars van extreemrechtse en autoritaire partijen bij de Europese verkiezingen was duidelijk. Maar het werd niet de grote overrompeling. Overal in Europa groeien ook uitgesproken pro-Europese partijen. Van een groene golf in West-Europa tot liberale partijen in Midden-Europa, MO* lijst de meest opvallende landen op. ...

Onze gewone democratische routines lijken te kort te schieten om de klimaatcrisis te lijf te gaan. Kan meer democratie de wereld redden? Het lijkt in elk geval een noodzakelijk onderdeel van de oplossing. Maar niet voldoende.

Wat de coalities ook worden, links of rechts, de volgende regeringen zullen klimaatregeringen zijn. We kunnen ons niet opnieuw vijf jaar stilstand veroorloven. Het goede nieuws is: we weten wat er moet gebeuren. Nu de politieke daadkracht nog.

Vandaag is het zo ver. U maakt een bolletje rood voor het Europees, federaal parlement, Vlaamse en/of Brusselse parlement. Tijdens de hele campagne is “de wereld” nauwelijks aan bod gekomen. Buitenlandbeleid, ontwikkelingssamenwerking, defensie, buitenlandse handel, internationale aspecten van wetenschapsbeleid of mobiliteit: het bleef ...

Terwijl het politiek landschap meer gepolariseerd geraakt, ligt het leiderschap van Europa op het vlak van klimaat in de weegschaal. Het nieuwe Europees Parlement zal daar na de verkiezingen belangrijke beslissingen over moeten nemen.

Om het politieke landschap te overschouwen, daags voor we het gaan herschikken, sprak MO* met Herman Van Goethem omdat hij als historicus, jurist, rector van de Universiteit Antwerpen en voormalig directeur van Kazerne Dossin weet hoe belangrijk het is door het rumoer van de dag te luisteren naar de ondertonen van de geschiedenis.