We maken een ruk naar onkies rechts mee, schrijft Michael De Cock in zijn column. Dat is de laatste weken alleen maar duidelijker geworden, getuige onder meer de statements van Theo Francken inzake migratie. Deze onrustwekkende verrechtsing blijven negeren of verzwijgen is echter een vergissing.  

Samira Attilah vraagt een vluchteling waarom hij liever leeft zonder voorzieningen en opgejaagd door agenten. Na zijn pijnlijke antwoord besluit ze enkele scherpe vragen te richten aan staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken.

Kinderen in gesloten centra, vluchtelingen naar oorlogslanden deporteren, samenwerken met dictators en milities. Het zijn een voor een schendingen van mensenrechten en internationale verdragen. Een mens vraagt zich af hoe lang het duurt eer een land onder internationaal toezicht geplaatst wordt, of hoeveel stappen Theo Francken nog verwijderd is va ...

Het totale gebrek aan verantwoordelijkheidszin van de Beierse CSU-politicus Seehofer en de zijnen, heel Europa uit elkaar scheuren om toch maar thuis het baasje te kunnen spelen, het tart de verbeelding van MO*columnist Geert Van Istendael

In plaats van “interneringskampen” moet je nu spreken over “ontschepingsplatforms”. Het is één voorbeeld onder vele van de schijnheilige manier waarop gruwelijke beslissingen over vluchtelingen en migranten onder een humaan doekje worden verborgen.

We steken al onze energie en als ons geld in het uitsluiten van vluchtelingen en (trans)migranten, terwijl we al die jaren al een mooi samenlevingsproject hadden kunnen opbouwen, zegt MO*columniste Samira Atillah.

In België is het migratiedebat meer en meer een nerveuze, strategische, politieke soap richting verkiezingen, schrijft Michael De Cock in zijn eerste column voor mo.be.

Bie Vancraeynest wordt er moe van. Van de uitzichtloosheid. Van de verspilling van tenten, van middelen, van tijd. Van de verspilling van de mens. Van de uitzichtloze wachtkamer die de jungle in Duinkerke is.

‘Sommige mensen maken de wereld beter, gewoon door er te zijn.’ Ik weet wel dat Roger Vancraeynest zoveel meer was dan enkel mijn peter, maar ik ben toch verrast over zijn veelzijdigheid en hoe hij voor zoveel mensen iets anders betekende.

Deze column is geschreven na de aflevering van “Voetbal Inside” waarin Nederlandse voetbalanalisten lachten met de moedige Bo van Spilbeeck. Over hoe deze humor problematisch is. Aya Sabi stelt zichzelf de vraag voor wie deze mensen nu eigenlijk tv maken?

Het beeld van niet-westerse immigranten en vluchtelingen als overlast en kost is geen spijtig voorval, om het met de woorden van Jambon te zeggen. Dat beeld is doelbewust door N-VA gevoed en verspreid. Check er hun laatste zakelijke visual op facebook maar op na.

Wat is de meerwaarde van dingen met je eigen ogen te zien? Iets aan den lijve te ondervinden? vraag Bie Vancraeynest zich af. Ze was bij het voetbalfeestje aan de Beurs, maar zag de vernielingen via social media. Ze bezocht een "vluchtelingenkamp" in het noorden van Frankrijk, en zag dat je van een kamp niet kan spreken. Wat je ziet, is politiek, s ...