Dit is mijn gebod

© Brecht Goris

 

Mijn peter is overleden op 97-jarige leeftijd. Tijdens de homilie schetst de pastoor die ooit nog door mijn grootvader in de lagere school werd onderwezen, een portret van mijn “grootva”.

Ook al was hij veertig jaar mijn peter, ik hoor dingen waarvan ik niet wist dat hij ze gedaan had. Dat hij een uitstekend pedagoog was die het talent in ieder kind zag. Dat hij de kracht bezat om anderen boven zichzelf te doen uitstijgen. Wie op straf werd gezet, kreeg op het einde van de straf een Bonbon Napoleon. Zodat niemand met een slecht gevoel naar huis ging. Levenslang leren, maar het moest wel plezant blijven. Alles altijd met een fijn laagje humor.

Hij heeft 97 jaar het onderste uit de kan gehaald. Er zijn dingen die ik niet heb geërfd: een gevoeligheid voor de Vlaamse zaak bijvoorbeeld. Ik heb niet beseft dat hij een heel goede voetballer was. Wat we wel deelden was de liefde voor taal, voor boksen en een neiging tot uithuizigheid.

Een kritische gelovige was hij, die de laatste jaren van zijn leven luidop zijn twijfels over het hiernamaals uitte. Ik was benieuwd naar het evangelie dat hij had gekozen voor zijn eigen uitvaart. Wie bijna honderd wordt, heeft tijd om over zijn eigen begrafenis na te denken.

Het is niet omdat ik een agnosticus ben, dat ik een beetje evangelie niet kan smaken.

(Ik ben iemand die op zondag de knop van de radio niet omdraait als de mis opstaat, tot ik het evangelie van de week heb gehoord. Ik trotseer er graag slecht opgenomen vals zingende koren voor. Het is niet omdat ik een agnosticus ben, dat ik een beetje evangelie niet kan smaken. Wat dat betreft ben ik ongeschonden en ongecomplexeerd mijn katholieke meisjesschool uitgekomen.) Iets van Johannes, dat had ik wel verwacht. Een goeie parabel om ons mee op weg te sturen bijvoorbeeld. Maar het werd Jezus’ gebod van de onderlinge liefde.

‘Dit is mijn gebod, dat gij elkaar liefhebt.’ Ik zal het al vaker eens gehoord hebben bij een begrafenis, maar nu pas begrijp ik waarover het gaat.

De humanitaire golf

Ik heb een klein vers ritueeltje voor het slapen gaan. Ik lees enkele getuigenissen op de facebookgroep Hébergement Plateforme Citoyenne die meer dan 38.000 leden telt. Er is ook een Nederlandstalige groep maar die zijn met minder. Er zijn mensen bij die zich nog nooit eerder ergens voor engageerden, die getuigen van hoe het is om de deuren van hun huis te openen voor een vreemdeling. Mensen die gehoor geven aan het gebod van de liefde. En die zich rond dat gebod georganiseerd hebben. Ze slagen er in om efficiënt en snel mensen op de been te krijgen, zijn als platform voortdurend in ontwikkeling.

Sommige verhalen zijn grappig, andere ontroerend. Soms is iemand teleurgesteld in zijn of haar vluchtelingen. Maar ik sta elke dag versteld van de optelsom van al die ontmoetingen die de betrokken mensen overduidelijk tekent.

Dit weekend nog trachten actievoerders van Schild en Vrienden de spandoeken weg te halen van een actie aan het Gravensteen in Gent voor een humaner vluchtelingenbeleid.

Wat nieuw is, is het ontmoedigen van mensen die zich inzetten voor de ander, zeker als het gaat over vluchtelingen. De humanitaire golf krijgt tegenwerk. In de vijfentwintig jaar dat ik me onledig houd met kleine en grote acties, werd ik nog nooit geconfronteerd met pogingen tot sabotage. Hoongelach, dat wel. En het verwijt naïef te zijn. Recent is er een trend die ik daarvoor nog niet kon ontwaren. Het viseren van acties van “linkse” mensen. Dit weekend nog trachten actievoerders van Schild en Vrienden de spandoeken weg te halen van een actie aan het Gravensteen in Gent voor een humaner vluchtelingenbeleid. Dat ging ook nog eens gepaard met het betere trek- en duwwerk. Organisatoren van een humanitaire actie in Duinkerke werden gecyberpest en Vlaams Belang stelde een parlementaire vraag over de legitimiteit van de actie. Het houdt de acties niet tegen, maar het slorpt wel energie op die elders nodig is.

Dit soort ontradingscampagnes gebeuren ook soms door de arm der wet.

Het consequent afnemen of vernietigen van hulpgoederen is een gangbare praktijk geworden. Zodat het voor weldoeners voelt als een bodemloze put waarin slaapzakken worden gestort. Hoeveel tenten en slaapzakken zouden er de voorbije jaren vernietigd zijn in België en Frankrijk? Het niet-opvangen van mensen die er toch zijn, het heeft ook ecologische gevolgen…

Voorlopig lijken die ontradingspogingen een omgekeerd effect te hebben. Zeker bij burgers die zich vrijwillig inzetten, met privémiddelen. Die kunnen niet gechanteerd worden met het mogelijke verlies van subsidies. Die lijden ook niet onder zelfcensuur. Die liggen niet wakker van de publieke opinie, of een maatschappelijk draagvlak. Als er genoeg burgers een bed aanbieden, dan is het park leeg. 38 646 leden. Die speel je niet zomaar uit elkaar.

Handen vol participatie

Het dilettantisme van een aantal mensen die aan de knoppen van de stad zitten, wordt niet langer verdragen.

Bij de inval bij Globe Aroma en de daaropvolgende solidariteitsactie maakte iemand een document met alle sociale en culturele organisaties die actief zijn in de Kanaalzone. Het was een googledoc dat maar bleef groeien. Met of zonder subsidies, draaiend op vrijwilligers of beroepskrachten of beiden. Elke dag harken al die mensen de stad bij elkaar. In vzw’s met onbezoldigde beheerders. Ze doen dat, in Brussel althans, met steeds meer, steeds creatiever en steeds gepolitiseerder. En ze worden mondiger. Het dilettantisme van een aantal mensen die aan de knoppen van de stad zitten, wordt niet langer verdragen.

De liefde voor een buurt is soms zo groot, dat ze in verzet moet worden omgezet. Burgers moeten naast het invullen van de talloze leemtes, ook nog eens de steken oprapen die bestuurders laten vallen.

‘Als we het ook niet godverdomme allemaal zelf doen.’ Dat dachten de bewoners van de Kaaienwijk die vaststelden dat een tijdelijke doorsteek door hun nog verse wandel- en fietspad stilaan permanent leek te worden. De kerstmarkt hertekent op meerdere plekken de lokale mobiliteit, maar de kerstperiode ligt nu al even achter ons.

Brussel is een stad die nog moet bijbenen met die participatie. Een stad met zovele versnipperde bevoegdheden vraagt om een erg actieve oppositie, veel tegenspraak en tegenmacht. Mensen ontdekken dat wat ze zelf doen, steeds beter werkt.

Je hebt er je handen mee vol, met al die participatie. Via een app melden waar een stoeptegel los ligt, je groenten gaan oppikken in het verdeelpunt van de biopakketten, instaan voor de verkeersveiligheid rond de school van je kind, een magneet voor zwerfvuil omtoveren tot een pocketpark, opvang van mensen die op straat moeten slapen, prettig invullen van de publieke ruimte, huistaakbegeleiding. Vaak dezelfde mensen, maar toch ook veel verschillende.

Blijf op de hoogte

Schrijf je in op onze nieuwsbrieven en blijf op de hoogte van het mondiale nieuws
Dat beter maken van de wereld is vermoeiend. Maar ook erg fijn. Aan het roer van het voornoemde Hébergement Plateforme Citoyenne staat een koppel dat elkaar vond bij een vorige episode in het Maximiliaanpark. Het samen verzinnen van een actie werkt het best als de mensen die de handen in elkaar slaan, een beetje verliefd worden op elkaar.

Als al die mensen elke dag een tweetje zouden sturen, zou het dan opgepikt worden? Het maatschappelijk debat wordt zo bepaald door de heersende hegemonie dat het zicht op een heel stuk van onze samenleving troebel wordt. Ik denk dat zelfs linkse politieke partijen volledig onderschatten hoeveel mensen wél solidair willen zijn.
Hoe hardvochtiger de beleidsmakers in Europa (dat kaartje van postelectoraal Italië, slik) worden, hoe scherper mijn blik wordt op het tegenovergestelde van rechts.

Want van alle geboden is elkaar liefhebben, met voorsprong het mooiste.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

  • Coördinator van Vzw Toestand

    Bie Vancraeynest is coördinator van Vzw Toestand, een organisatie die leegstaande of vergeten gebouwen reactiveert tot tijdelijke en autonome socioculturele centra.

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.