Het algemeen belang lijkt hopeloos ouderwets, vooral voor mensen die zich graag progressief noemen, schrijft MO*columnist Geert Van Istendael. Maar hij hoopt stilletjes dat er een nieuw paradigma aankomt. ‘Dat we de heilzame regelende rol van de staat opnieuw aanvaarden.’

Ze zeggen dat volksgezondheid het allerbelangrijkste is. Iedere politicus had het de voorbije weken benadrukt, telkens het over de PFOS-vervuiling ging. MO*columniste Tine Hens twijfelt aan de oprechtheid van die bewering. ‘Als dat zo was, dan lagen de graafwerken aan de Scheldetunnel nu stil.’

Ook voor Walter Zinzen behoeft het geen discussie: de volksgezondheid primeert. Maar zijn alle coronamaatregelen van het afgelopen anderhalve jaar wel degelijk die volksgezondheid ten goede gekomen? Zouden virologen ook maar mensen zijn die zich kunnen vergissen?

De bewering dat toernooien en wedstrijden apolitiek zijn of horen te zijn is absurd, vindt MO*columniste Bieke Purnelle. Sport en politiek zijn immers onlosmakelijk met elkaar verbonden. Het verhaal van de sport leest als een omnibus vol onversneden politieke beslissingen.

Columnist Jan Mertens hoopt dat de "heropening" van de maatschappij na corona geen stap terug wordt naar een model van vooruitgang dat ons al in te veel problemen bracht. 'Blind voorthollen zal alleen de ongelijkheid verder vergroten.'

Ten huize van MO*columniste Ching Lin Pang waren ze fan van A.L. Snijders, de bedenker van het Zeer Kort Verhaal die onlangs overleed. Als eerbetoon waagt ze zich aan een eigen Zeer Kort Verhaal over haar strijdlustige Chinese studentes en haar gulle grootmoeder.

Of er niets belangrijkers is om poeha over te maken dan een afgeknipte spijkerbroek of een spaghettibandje?, vraagt Geert Van Istendael zich af. Ja hoor: ‘Keizerin Corona heeft ervoor gezorgd dat de rijken op deze aardbol hun fortuin hebben zien aanzwellen.' Hij heeft daar zo zijn bedenkingen bij.

Kan de politiek het wantrouwen, de onvrede, de woede en het voortwoekerende racisme doen verdwijnen? Een compromis of verzoening met extreemrechts is alvast geen oplossing, meent columnist Walter Zinzen.

Dertig jaar na Zwarte Zondag leest Bieke Purnelle het zoveelste opiniestuk dat haar vertelt dat ‘we naar die mensen moeten luisteren’. Ze vraagt zich af hoe ons dat vooruit helpt, luisteren naar mensen die niet in staat zijn te begrijpen waar de grenzen liggen van het democratisch meningsverschil.

‘Ik ben de laatste om te zeggen dat jongeren geduld moeten hebben’, schrijft Naima Charkaoui. ‘Maar eerder dan geduld hebben we volharding nodig. Daarom is het belangrijk dat er regelmatig een nieuwe generatie aan de startmeet komt. Hun vuur werkt aanstekelijk en houdt dat van anderen brandend.’

'Hoe eenzaam zijn we in deze soms duistere wereld? Is er iemand die met ons mee loopt, met "no direction home"?', vraagt columnist Jan Mertens zich af. ‘Het is alvast een beetje minder eenzaam met Bob Dylan die ergens naast me loopt’.

De recente volkstelling in China toont dat de bevolking gestegen is. De actieve bevolking is kleiner geworden, de geboortecijfers zijn laag en Chinezen worden alsmaar ouder. Dat schept enkele kansen om een beter sociaal beleid af te dwingen, schrijft MO*columniste Ching Lin Pang.