Cuba en Venezuela zetten samen in op productie biobrandstof

Het coöperatieve alcoholprogramma is volgens Cubaanse ambtenaren een onderdeel van de gezamenlijke inspanningen van Cuba en Venezuela om het milieu te beschermen, consumptie van fossiele brandstoffen te verminderen en alternatieve energiebronnen te promoten.
Op dit ogenblik importeert Venezuela alcohol uit Cuba om die te mengen met benzine, die vooral in het oostelijke deel van het land wordt verdeeld. Momenteel is dat nog beperkt. Venezuela wil in een eerste fase acht procent biobrandstof toevoegen aan gewone benzine.
Experts waarschuwen dat de rush om biobrandstof te produceren de voedselvoorziening in gevaar kan brengen. Daarom zweren beide landen bij het principe om alleen ‘bagasse’ te gebruiken, de plantaardige resten van de suikerrietstengel nadat het sap eruit is geperst. Dat residu is niet voor consumptie bestemd.
Venezuela is daarom van plan om 276.000 hectaren suikerriet te planten. Die moeten 25.000 vaten alcohol per dag kunnen produceren. Beide regeringen ondertekenden een akkoord om in Venezuela 11 ethanolfabrieken op te starten. Volgens Luis Galvez, hoofd van het Cubaanse Onderzoeksinstituut voor suikerrietderivaten, biedt suikerriet het beste antwoord op de drie grootste uitdagingen: voedsel, energie en milieu.
In enkele jaren tijd heeft Cuba een hele omslag gemaakt. In 2002 herstructureerde Castro nog de suikerindustrie door de helft van de 156 suikerfabrieken te sluiten en de suikerrietplantages drastisch in te perken. Nu wil Cuba de productie van suikerriet (voor alcohol) weer drastisch aanzwengelen. Daarvoor heeft het eiland al elf van de zeventien distilleerderijen gemoderniseerd en wil ook zeven nieuwe suikerrietplantages bouwen.
Het programma vereist investeringen van tussen de 100 en 150 miljoen dollar (114 miljoen euro) en zal de productie van ethanol verhogen tot ongeveer 500 miljoen liter per jaar. Vandaag schommelt de productie tussen de 100 en 150 miljoen liter.
Cuba en Venezuela hebben dichte politieke en economische banden en promoten een eigen integratiemodel, beter bekend als het Bolivariaanse alternatief voor Latijns-Amerika en het Caribisch Gebied (ALBA). Dat model zet zich af van het neoliberale model en baseert zich op solidariteit en coöperatie.
In het kader van het energieakkoord uit 2000 levert Venezuela Cuba jaarlijks 93.000 tot 100.000 vaten olie, alsook technologische ondersteuning voor de ontwikkeling van de olie- en gasproductie.