Aan de oevers van het Tanganyikameer treurt een jongeman over een mislukte reis naar Europa. En hoe pijnlijk tegenstrijdig dat is met het verhaal van zijn oom. MO*journaliste Elien Spillebeen dook mee in het tragische heden en verleden van drie generaties in een Burundese familie.

Waarom vroegen ongezien veel Burundezen vorig jaar asiel aan in ons land? De crisis in hun land is de grondoorzaak, maar het was de Servische Kosovodiplomatie die hen naar Europa bracht. Een reeks van politieke beslissingen met grote menselijke gevolgen. MO* bracht ze in kaart. 

Zowel Denemarken als het Verenigd Koninkrijk lanceerden de voorbije jaren het plan om asielzoekers niet zelf op te vangen maar door te sturen naar Rwanda. Het idee om asiel te outsourcen naar het Zuiden is niet nieuw, maar het is daarom nog geen goed idee, schrijven experts Laura Lambert en Martin Lemberg-Pedersen.

Steeds meer Afrikaanse en Aziatische jongeren gaan studeren in de Turkse Republiek van Noord-Cyprus (TRNC). Het land verklaarde zich in 1983 onafhankelijk maar wordt alleen door Turkije erkend. Met beurzen en faciliteiten voor internationale studenten wil de TRCN zich alsnog op de kaart te zetten.  

Wat loopt er mis met het huidige asiel- en migratiebeleid in ons land en hoe kan het anders en beter? In aflevering 14 van de podcast “Alles Wordt Beter” praten we hierover met Emmanuelle Vinois, advocaat migratierecht en coördinatrice van MoveCoalition.

In 2022 werden meer dan 225.533 zogeheten illegale pushbacks uitgevoerd aan de buitengrenzen van de Europese Unie. Dat stelt 11.11.11 op basis van eigen onderzoek.

‘Het idee van wederzijdse steun hebben we niet hier geleerd, maar in ons herkomstland.’ Ze moeten hun plan trekken, de “manteros” of straatverkopers zonder verblijfspapieren in Spanje. Om mensen van straat te halen, richtten ze zelf een kledingmerk en -winkel op. Zelfs Reebok toonde interesse.

De kans bestaat dat de groenten en het fruit in onze supermarkten geplukt en verpakt zijn door een arbeidsmigrant in het zuiden van Spanje. Tienduizenden mensen werken daar, vaak onderbetaald en zonder verblijfsvergunning, in bloedhete plastic kassen. ‘Goedkope groenten, ja. Maar tegen welke prijs?’

De Russische invasie heeft de levens van de Oekraïners van de ene dag op de andere veranderd. Om miljoenen slachtoffers een menswaardig leven te bieden, steeg de gehavende Oekraïense samenleving boven zichzelf uit. In april, oktober en januari volgde MO* de gestroomlijnde hulpmachine.

Minder mensen binnen, meer terugkeer: de toon over migratie was hard op de recente EU-top in Brussel. Lefteris Papagiannakis, directeur van de Griekse Raad voor Vluchtelingen, kijkt er niet meer van op. In zijn thuisland zijn pushbacks en gezonken vluchtelingenbootjes al jaren schering en inslag.

Dit is een verhaal dat de dwaasheid blootlegt van de dictaten van de bureaucratie. Wie, zoals Salim, de onwaarschijnlijke pech heeft om papierloos geboren te worden, moet hoog springen om nog maar in de buurt van burgerschap te komen.

‘Boetes voor wie thuis niet genoeg Nederlands spreekt? Wat is het volgende?’, vraagt MO*blogster Nela Deleu zich af. ‘Moet ik binnen een paar jaar betalen als mijn kind het verschil niet weet tussen een scherpe hoek en een loodrechte lijn? Omdat wiskunde ook belangrijk is?’