Het was alsof Ivan Godfroid het had voorspeld, in een eerdere blog had hij nog aangegeven dat niet ebola, maar wel gewapende rebellen langs de Oost-Congolese wegen het grootste gevaar inhielden. Amper een week later, ondervond hij het aan den lijve. Gelukkig kan hij het vandaag nog navertellen. 

Hoe ver is het gekomen als je langs de Oost-Congolese wegen tot de slotsom komt dat ebola uiteindelijk het geringste gevaar is?, vraagt Ivan Godfroid. De enige hoop voor Congo is dat er leiders opstaan met het hart op de juiste plaats, nieuwe werkwijzen, een zuivere politieke cultuur en ongeziene integriteit. 

Het leven kan hard zijn in Oost-Kasaï. De mensen zijn voor hun overleven volledig afhankelijk van kleinschalige, familiale landbouw. Vooral de vrouwen steken de handen uit de mouwen, zo blijkt.

'Als de stemmen toch al op voorhand zijn geteld, waarom zou een burger dan de moeite doen om naar een stembureau te gaan?,' vraagt Wereldblogger Ivan Godfroid zich af. 

In 2016 stelden de EDS-militanten van Lubumbashi zich steeds meer vragen over de ongelijkheid tussen vrouwen en mannen. In de volkswijken van Lubumbashi blijven vrouwen nog steeds afwezig in het publieke debat. 

Kinshasa wordt ook wel eens als de monsterstad omschreven en daar zijn redenen voor. De dagelijkse hittegolf, wirwar van mensenlevens, de oppervlakte en de ontoegankelijkheid van de periferie geven een bedrukkend gevoel van eeuwige verlorenheid. En toch kan je orde in de chaos terugvinden als je de kaart (er)kent en je medemens vertrouwt. Lies Buss ...

Als het maar enigszins kan verruil ik graag de drukte, het lawaai en dichtheid van de stad voor de uitgestrektheid en de serene stilte van de savanne op de boerenbuiten. Als Broederlijk Delen-collega Rachel De Plaen in Mbuji Mayi aanspoelt, doet de gelegenheid zich voor.

Wereldblogger Lies Busselen had zich aanvankelijk voorgenomen de toeristische trekpleisters van Zongo te vermijden. Omdat ze doorgaans niet toegankelijk zijn voor de gemiddelde Kinois, de inwoners van Kinshasa. Toch trok ze naar de watervallen van Zongo, op zoek naar een moment van rust en reflectie. 

In de kiesdistricten van Butembo, Beni stad en Beni territoire gaven ze het best denkbare antwoord op het onaanvaardbare uitstel van de verkiezingen naar maart en hun de facto uitsluiting uit de presidentsverkiezingen. De jongeren hebben ze gewoon zelf georganiseerd.

Door 1,2 miljoen burgers van Noord-Kivu uit te sluiten van de verkiezingen van 30 december kiest het regime voor chaos.

De presidentsverkiezingen in de Democratische Republiek Congo werden voorzien voor 23 december, maar werden in extremis met een week uitgesteld. Wat de resultaten zullen zijn valt af te wachten, maar het hele proces heeft in elk geval de samenleving gepolitiseerd en biedt kansen op verdere democratisering van onderuit. 

Je zou verwachten dat in een land waar 7 kiezers op 10 (over)leven van de landbouw alle politieke programma’s een duidelijke visie ontwikkelen op landbouw. Niet in Congo.