Nationale boerenleider analyseert partijprogramma's in aanloop naar de - alweer - uitgestelde verkiezingen

‘Geen enkele kandidaat heeft overtuigende visie op landbouw in Congo’

© Ivan Godfroid

Comment nourrir le Congo? op de Boulevard du 30 juin in Kinshasa

In een land als Congo waar 70 procent van de bevolking (over)leeft van de landbouw zou je verwachten dat deze primaire sector een hoofdinzet wordt van nationale verkiezingen. Vreemd genoeg is dat niet het geval. De landbouwbevolking heeft haar electorale gewicht nog niet ontdekt. De talenkennis en de etnische achtergrond van de kandidaten blijken nog steeds veel belangrijker te zijn dan hun visie op de toekomst van de landbouw.

Landbouwjournalist Merveille Kakule Saliboko vroeg aan CONAPAC-voorzitter Methusalem Paluku Mivimba, voorzitter van de Nationale Confederatie van Landbouwproducenten van Congo, een soort van boerenbond van de gezinslandbouwers, hoe hij aankijkt tegen de campagnespeeches van de presidentskandidaten.

Heeft u tijd gehad om de kiesprogramma’s van de presidentskandidaten door te nemen?

Ik had niet genoeg tijd om hun programma’s uit te benen. Maar ik heb nog niet degene gevonden met een overtuigende visie op de landbouw van de toekomst. Ze richten zich allemaal op industriële landbouw en buitenlandse bedrijven, maar ook op een verhoging van de belastingen in de landbouwsector. Nochtans leeft 70 procent van de 80 miljoen Congolezen van de landbouw in plattelandsgebieden.

Welk soort programma zou volgens u overtuigend zijn geweest?

Het programma dat duidelijk stelt dat we de gezinslandbouw moeten ontwikkelen. Voor twee belangrijke doelen. Ten eerste, om de honger uit te roeien. We moeten de honger en armoede op het platteland bestrijden. Ten tweede, het verbeteren van de leefomgeving en het inkomen van de landbouwbevolking. Op geen van beide vlakken kan industriële landbouw veranderingen teweegbrengen.

Wat verwacht u van de volgende president?

In de eerste plaats dat familiale landbouw een beleidsas wordt, omdat deze het land voedt. Het creëren van nieuwe banen zal alsnog vooral vanuit de landbouwsector moeten gebeuren. Familiale landbouw moet worden erkend als een volwaardige socioprofessionele sector. En die moet ook voldoende gefinancierd worden. Infrastructuur is al evenzeer een noodzaak. Zonder goede wegen zullen de landbouwers niet in staat zijn om hun producten in goede staat op de markt te brengen. We moeten ook nadenken over regionale en subregionale integratie en de bijhorende vrijhandelsakkoorden. Hiervoor is een goed doordacht beleid nodig. Want met de vrije handel hebben we veel goedkope invoer vanuit buurlanden waar de landbouw wél gesubsidieerd wordt. Dit gebeurt ten koste van onze eigen landbouw die door onze overheid wordt verwaarloosd.

© Ivan Godfroid

Methusalem Mivimba Paluku, voorzitter van CONAPAC

Voor deze verkiezingen heeft de boerenbeweging in 2016 al een handvest opgesteld dat aan de kandidaten zou worden voorgelegd om hun engagement voor de gezinslandbouw met hun handtekening te bezegelen. Heeft u dit handvest door de presidentskandidaten kunnen laten ondertekenen?

Het is moeilijk gebleken om dat doel te bereiken. Ons handvest van de gezinsboer kon niet breed genoeg worden verspreid in ons reusachtig grote land door een gebrek aan middelen. We hebben ook geen contact kunnen opnemen met de kandidaten omdat de algemene context in het land dit niet heeft toegestaan. Daardoor is het handvest ongetekend gebleven.

Hoe zit het met de kandidaten voor het nationale en de provinciale parlementen?

De kandidaat-volksvertegenwoordigers die door onze provinciale federaties werden benaderd zeiden dat ze niet aan ons, maar aan hun politieke partijen verantwoording verschuldigd zijn, en hebben bijgevolg niet getekend.

Welke actie moet er dan worden ondernomen met betrekking tot het handvest?

We zullen onze strategie in de toekomst moeten veranderen. Wellicht moeten we onze eigen kandidaten inzetten, rechtstreeks afkomstig van de boerenbeweging en gedragen door haar. Ik heb kunnen vaststellen dat men door het herhaalde uitstel van de verkiezingen ook dit jaar niet geloofde dat ze zouden doorgaan, wat deze zwakke mobilisatie rond het electorale handvest verklaart door een gebrek aan motivatie.

Welke aanpak beveelt u aan voor de financiering van de landbouw?

Wij pleiten voor de operationalisering van het nationaal fonds voor de ontwikkeling van de landbouw, FONADA. Dit is reeds voorzien in de landbouwwet van 2011. Het enige wat we nodig hebben zijn uitvoeringsmaatregelen voor deze wet, die echter nog steeds niet zijn uitgewerkt. Dat zou de landbouw een nieuwe start geven. Omdat de landbouw met een gunstige, lagere rentevoet zou worden gefinancierd.

Blijf op de hoogte

Schrijf je in op onze nieuwsbrieven en blijf op de hoogte van het mondiale nieuws

En subsidies die rechtstreeks van de staat komen, zoals de kandidaat van de meerderheid Emmanuel Ramazani Shadary voorstelt?

Dit is niet nieuw. Ook dit is al voorzien in de landbouwwet. In die wet hebben subsidies betrekking op de ondersteuning van uitvoergewassen zoals koffie en de invoer van landbouwproductiemiddelen zoals zaaigoed, meststoffen en machines. Maar ook dit is dode letter gebleven.

Martin Fayulu belooft om binnen een jaar een einde te maken aan de honger in Congo. Wat vindt u daarvan?

Dat is slechts een politieke boodschap. Naar mijn mening is dat niet realistisch. De wens om de Congolezen niet langer de hongerdood te laten ondergaan is een goede zaak en ik steun dat op de langere termijn. Maar in een land als het onze waar alles nieuw moeten worden opgebouwd, is het niet realistisch te beweren in een jaar de honger uit te kunnen roeien.

Wat denkt u dat wel haalbaar is in een jaar?

Verhef in de eerste plaats landbouw tot een nationale prioriteit en geef daarin gezinslandbouw een prominente plaats. Werk vervolgens vanuit een duidelijke visie strategieën uit om de landbouw concreet te ondersteunen. En maak in de nationale begroting de middelen vrij om de gezinslandbouw te ondersteunen. De begroting voor landbouw bedraagt momenteel amper 2%. Daarmee kan je alleen maar de ambtenaren betalen, investeringen zijn hiermee niet mogelijk. Een minimum van 10% is vereist, zoals het engagement in de verklaring van Maputo, ook aangegaan door de regering van Congo in 2003, het stelde: binnen de 5 jaar zou dit doel moeten worden bereikt. Tien jaar na de deadline staan we in Congo nog nergens.

P.S1.: mijn eigen mening over de toekomst van de gezinslandbouw in Congo heb ik nog voor het begin van de kiescampagne online gezet, in de hoop nog hier en daar een politicus warm te maken voor dit cruciale beleidsthema. Tevergeefs.

P.S.2: CONAPAC is een partnerorganisatie van de Alliantie AgriCongo, een alliantie van 17 Belgische organisaties, actief in de ondersteuning van de gezinslandbouw in Congo. Mijn organisatie Rikolto (ex-Vredeseilanden) is één van de medeoprichters van de alliantie.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.