Op een boogscheut van Madagaskar ligt Mayotte, de kleinste regio van Frankrijk. Iedere bootvluchteling die op het eiland voet aan wal zet, heeft Europa gehaald. Maar ook hier worden de Europese buitengrenzen fel verdedigd en mensenrechten met voeten getreden.

Er is weer vrede in de Ethiopische regio Tigray sinds november 2022. Tigreeërs proberen hun leven weer op te nemen, maar het is niet meer hetzelfde. ‘De regio is verdeeld, mensen trekken weg en iedereen zit met de handen in het haar.’

Zuid-Afrika was lange tijd een veilig toevluchtsoord voor vele Zimbabwanen, maar daar komt binnenkort verandering in. Het systeem dat hun een speciaal verblijfsstatuut verleent, gaat vanaf 30 juni op de schop. Zimbabwanen bereiden zich voor op een massale terugkeer.

Aan de oevers van het Tanganyikameer treurt een jongeman over een mislukte reis naar Europa. En hoe pijnlijk tegenstrijdig dat is met het verhaal van zijn oom. MO*journaliste Elien Spillebeen dook mee in het tragische heden en verleden van drie generaties in een Burundese familie.

Waarom vroegen ongezien veel Burundezen vorig jaar asiel aan in ons land? De crisis in hun land is de grondoorzaak, maar het was de Servische Kosovodiplomatie die hen naar Europa bracht. Een reeks van politieke beslissingen met grote menselijke gevolgen. MO* bracht ze in kaart. 

Steeds meer Afrikaanse en Aziatische jongeren gaan studeren in de Turkse Republiek van Noord-Cyprus (TRNC). Het land verklaarde zich in 1983 onafhankelijk maar wordt alleen door Turkije erkend. Met beurzen en faciliteiten voor internationale studenten wil de TRCN zich alsnog op de kaart te zetten.  

De kans bestaat dat de groenten en het fruit in onze supermarkten geplukt en verpakt zijn door een arbeidsmigrant in het zuiden van Spanje. Tienduizenden mensen werken daar, vaak onderbetaald en zonder verblijfsvergunning, in bloedhete plastic kassen. ‘Goedkope groenten, ja. Maar tegen welke prijs?’

De strijd van Europa tegen de clandestiene migratie is een strijd tegen professionele bendes van meedogenloze smokkelmaffia’s. Dat is het officiële verhaal van de beleidsmakers. Maar klopt dat beeld wel? Onderzoek in West-Afrika onthult een volstrekt andere werkelijkheid. 

Al lijkt het zo in de meeste media: Europa is niet de enige bestemming die migranten voor ogen hebben. Ook in Saoedi-Arabië zien velen hoop op een betere toekomst. Dat de realiteit anders is, en dat ze eerst door het door oorlog verscheurde Jemen moeten, weten ze vaak niet.

Door de nefaste impact van overbevissing op de lokale economie zien Senegalese jongeren weinig andere mogelijkheden dan zich aan de gevaarlijke overtocht naar de Canarische eilanden te wagen. ‘Senegal heeft alles: zee, landbouw, maar jongeren sterven als vissen.’

De Maltese regering probeert koste wat het kost migranten op zee te houden — soms wekenlang — of terug te sturen naar Libië. Dat het land daarbij wetten, schendingen van de mensenrechten in Libië en menselijke drama’s negeert, lijkt een vervelende bijkomstigheid. 

Van kindsoldaat tot paralympiër, het verhaal van de Zuid-Soedanese rolstoelbasketballer Peter Bol, heeft wat weg van een filmscenario, maar kent daarom nog geen happy end.