Na acht jaar geloven in sociaal investeren, ondernemerschap als motor van ontwikkeling en nog wat mooie principes op een hoop, kreeg sociaal ondernemer en wereldblogger Halewijn Timmerman een uitgekiend businessplan voorgeschoteld.

Een controversiële grensmuur is het nieuwste symptoom van eeuwen discriminatie van de inheemse bevolking in de Verenigde Staten. Wereldblogger Jep Stockmans zet de impact van die groeiende grensmilitarisering in de kijker. 

Wereldblogster Rosalie Reyntjens, die woont en werkt in Ecuador, vraagt zich af of cash geld geven aan kwetsbare migranten zinvol is. In Ibarra gebruiken verschillende ngo’s cashtransfers om migranten te helpen. Helaas garanderen die geen langdurige effectiviteit.

Op 1 augustus vertrekt Tom Ysewijn vanuit Gent met zijn fiets naar Lissabon. Zijn route loopt langs de “buitengebieden”, plaatsen op het platteland in Frankrijk, Spanje en Portugal die steeds meer ontvolkt raken. Tijdens die tocht, die te volgen zal zijn via MO*, gaat hij op zoek naar de stem van het platteland.

Elias Abdullah was een maand vrijwilliger in een ziekenhuis op het Griekse eiland Samos. Daar zag hij wat de schrijnende gevolgen zijn van het Europese migratiebeleid en het gebrek aan solidariteit tussen de lidstaten.

In september trok Eugenie D’Hooghe naar het meest noordelijke district van Libanon. Ze bezocht Akkar, een vergeten provincie in Libanon. Haar indruk: een historisch verwaarloosde regio, met uiterst moeilijke omstandigheden voor de inwoners. Geen water, geen werk, te dure elektriciteit, politieke en sociale spanningen. 

‘Brand! Brand!’ is wat je vaak aangeleerd krijgt te roepen om aandacht of hulp te vragen bij noodgevallen. Het brandt in Griekenland, maar niemand die nog omkijkt bij de duizenden noodkreten van mensen op de vlucht.

Een groep van Vriendschap zonder Grenzen trok naar Guinee om er de jongens Yaguine en Fodé te herdenken. Twintig jaar geleden verstopten ze zich in het landingsgestel van een Sabena-vliegtuig. Een terugblik naar twintig jaar geleden. 

Volgens Trump is de instroom van criminelen langs de zuidelijke grens een noodsituatie, die enkel met een muur en repressief beleid verholpen kan worden. Een blik op de gesloten centra aan de grens, waar vrouwen en kinderen vaak het slachtoffer zijn van zelfgecreëerde crisissituaties, stelt die visie in vraag.

De wereld aan mijn voeten, geen grenzen aan dromen, noch aan landen. Mijn enige besef van grenzen, de opgetrokken wenkbrauw van de douanier, bij het laten passeren van twee jonge hippies in een oude Renault Traffic. Ik was toen 24. 

Als Belgische migrant in Bolivia volgt Eva Geerts het nieuws uit haar thuisland met toenemende verbazing. 

Eind november ruilden we het tropische Chiapas voor de drogere en aangenamere temperaturen van de Guatemalteekse bergen die gelegen zijn in de voor velen onbekende ‘Dry Corridor.’ Dit zou het decor worden van het laatste maar belangrijkste hoofdstuk van onze documentaire.