Ooit kwamen ze zelf als vluchteling naar België, nu helpen ze Oekraïense vluchtelingen. Hoe vergelijken deze hulpverleners hun eigen ervaringen met wat vandaag gebeurt? Voor MO* getuigen ze over verlies, veerkracht en de stap van vluchten naar helpen. Vandaag: Radimchan Palankoyeva uit Tsjetsjenië.

We leven zogezegd in het nu, maar heel veel boeken leren ons dat het veel belangrijker is om terug te kijken naar wat voorbij is en vooruit te blikken op de verwachte toekomst. Gie Goris, oud-MO*hoofdredacteur, koos voor deze zomer 7 boeken die je meenemen op een reis in de tijd en rond de wereld.

De energiefacturen mogen ons dan wel dwingen om de verwarming lager te zetten, toch zijn het vooral vluchtelingen die letterlijk én figuurlijk in de kou blijven staan. In deze nieuwjaarsbrief, gericht aan Hadja Lahbib, houdt MO*redactrice Tine Danckaers een warm pleidooi voor hun bescherming.

Als voogd van niet-begeleide minderjarige Afghanen op de vlucht begrijpt Griet Braeye niet waarom deze jongeren vandaag niet erkend worden als vluchteling. ‘Het is mensonterend hoe de Belgische overheid op dit moment omgaat met Afghaanse vluchtelingen.’

Naar schatting 300 Afghanen migreerden vorige zomer, na de val van de Taliban, naar Oekraïne. Velen van hen zijn nu voor de tweede keer in een half jaar tijd gevlucht. Waar moeten deze mensen naartoe? MO* sprak met twee Oekraïense Afghanen die veilig Antwerpen konden bereiken.

Elk boek is een geschenk van de auteur aan de samenleving, maar het kan natuurlijk ook gewoon een cadeau zijn dat je een geliefde of jezelf geeft. Tips nodig? Journalist Gie Goris neemt met u het stapeltje door dat hij de voorbije maanden las. Van beklijvende romans tot urgente non-fictie.

‘Zou ik het zelf kunnen?’, vraagt MO*columnist en leerkracht Patricia Campailla zich af. Alles en iedereen hier achterlaten en helemaal opnieuw beginnen, onderaan de ladder en me aanpassen aan een nieuwe maatschappij?

Meer dan veertig jaar oorlog en geweld dreven miljoenen Afghanen op de vlucht. Duizenden van hen kwamen in België terecht. Die bijzondere groep nieuwkomers bleef lang zonder gezicht. MO*journalist Gie Goris zocht hen in Antwerpen op om te luisteren naar hun verhalen, nachtmerries en dromen.

Het Commissariaat-generaal voor de Vluchtelingen en Staatlozen slaagde erin om enkele Afghanen uit te wijzen nadat Kaboel al gevallen was. ‘Is onze commissaris-generaal eigenlijk nog wel bij zinnen?’, vraagt MO*columnist Walter Zinzen zich af.

Ahmad Ahmadyar was bijna 9 toen zijn vader hem meenam, weg uit Afghanistan. Ze hadden een loodzware missie: een veilige toekomst vinden voor het hele gezin. Vandaag is Ahmad 20 en Belg en neemt hij je graag mee op de haast onmogelijke tocht, die twee jaar duurde. En waarbij één moment bleef plakken.

Tien dagen geleden reden de Taliban triomferend de Afghaanse hoofdstad Kaboel binnen. Gie Goris peilde naar de actuele toestand ter plekke, maar onderzoekt ook wat de gevolgen zijn voor de NAVO en voor het Europees migratiebeleid.

Staatssecretaris Sammy Mahdi zet zichzelf in een spreidstand. Enerzijds roept hij op voor gedwongen terugkeer naar Afghanistan, ongeacht de zeer precaire veiligheidssituatie. Anderzijds is van gedwongen terugkeer vanuit België in de praktijk nauwelijks sprake.