Solidaire bijeenkomst in Gent tegen de aanval van Israël op Gaza.

Toen ik aan het stadhuis aankwam zag alles er heel rustig uit. Langs de ene kant van de monumentale trap naar de ingang stonden enkele mensen van de politie. Aan de andere kant stond een onopvallende groep Palestijnen. Ik stelde ze voor om wat meer voor de trap te gaan staan. Daar zou de manifestatie beter opvallen en het was er ook warmer, in de zon. Mijn bemoeienis ging aan hen voorbij.

Toen gingen enkele Palestijnen de trap op en begonnen over de reling te scanderen. Meteen kwam de sfeer erin. De Arabische slogans galmden door de straat. De Palestijnse vlaggen wapperden in de winterse wind. Ik vergat zowaar hoe koud het was.

Arabische manifestatie

Er kwam steeds meer volk bij. Voor de leden van het GAPP (Gents Actiecomité Palestina) was het een nieuwe ervaring om met zóveel Palestijnen samen te manifesteren.
De Vlaamse actievoerders waren het erover eens dat er beter in het Vlaams zou gescandeerd worden, zodat de voorbijgangers het zouden begrijpen. Af en toe werd daartoe een kleine aanzet gegeven, maar de Arabische sfeer bleef erin. Dat was eigenlijk niet slecht. Deze mensen liepen al uren gefrustreerd over de onzekere toestand van hun familie en vrienden. Nu kregen ze de kans hun stem te verheffen. Ze riepen wat in hen opkwam en dat deed hen deugd.

Persoonlijk vond ik het eigenlijk best sfeervol. Het gaf mij niet het gevoel van de traditionele betogingen, maar een eigen Arabische kleur. Eigenlijk heeft die cultuur wel ervaring in het melodieus scanderen op minaretten, maar hier klonk het wel totaal anders.
Ik deed verwoede pogingen om wat meer te begrijpen, maar verstond niet veel meer dan Allah Akbar. Bereidwillige omstaanders gaven af en toe wat uitleg. Ik hoorde niet alleen slogans tegen de aanval op de Gaza, maar ook tegen de Israelische politiek in het algemeen, zoals het willen onderwerwerpen van de Islamieten en het verkopen van de Al Aksa Moskee voor dollars.
Ludo De Brabander van vrede vzw kwam even aan het woord voor een aankondiging van de nationale manifestatie in Brussel op 31 december.
 
Lokale zender AVS werd verwacht, maar kwam niet opdagen. Het was nochtans een unieke gelegenheid voor een ander beeld van Gent. Een student die toevallig langs kwam, filmde uitgebreid en wil de beelden gebruiken voor een project in zijn studie. Ik hoop dat ik nog van hem hoor.

Na een klein uurtje ging Harry de trap op en de Palestijnen stopten met scanderen. De vlaggen werden opgerold en iedereen ging kalm naar huis. 

Vreedzaam protest.

Het was een prachtig voorbeeld van vreedzame manifestatie. De aanleiding was een vreselijke moordpartij, maar ik zag vooral mensen die tevreden waren over de manier waarop het hier en nu verliep. De plaatselijke imam sprak gemoedelijk met ons, als een vriend. Enkele dames kwamen voor ze naar huis gingen Harry nog bedanken voor zijn inzet. De 2 mannen die met veel animo de slogans riepen, kwamen na de manifestatie rustig naar beneden. De verantwoordelijke van de politie bedankte hen omdat het zo goed verlopen was. Ze lachten vrolijk naar de camera toen ik voorstelde hen samen op de foto te zetten als “3 terroristen”.

Ook Harry bloeide open. Gisteren was hij overstelpt door de tientallen verontruste telefoons en bezoeken. Daarom had hij zijn uiterste best gedaan om deze manifestatie geregeld te krijgen. Hij verwachtte 20 à 25 mensen. Het werden er meer dan 100. Hij genoot ervan dat zijn vrienden de kans kregen hun wanhoop uit te roepen in een solidaire omgeving.

Ook Pietje De Dood was aanwezig, maar hij had duidelijk geen Palestijnse roots. Zijn bordje luidde “Israël, my favorite terrorists!”. Zijn zeis had hij niet mogen meenemen. Die paste niet in deze vreedzame samenkomst. Tenslotte een pluim voor de Gentse politie: Ze waren kalm aanwezig om te waken over de goede gang van zaken, maar moeiden zich niet. Als er een bus in zicht kwam, vroegen ze ons beleefd om wat dichter bij het stadhuis te gaan staan.