Dakloos in New York

Op dit moment slapen er in New York 35.000 mensen in opvangcentra voor daklozen, waarvan ongeveer 8.000 gezinnen met 16.000 kinderen. Daarbovenop zijn er nog eens duizenden daklozen die op straat slapen. In 2004 lanceerde burgemeester Bloomberg een ambitieus vijfjarenplan om de dakloosheid in zijn stad drastisch te doen dalen. Eén van zijn streefdoelen was om tegen het midden van 2009 de dakloosheid met twee derden omlaag te halen. Dit is deels gelukt: de stad rapporteert dat het daklozencijfer bij alleenstaande volwassen daklozen in de voorbije drie jaar daalde met 25 %.

The Coalition for the Homeless – een in 1981 opgerichte belangenorganisatie voor daklozen – nuanceert dit percentage. De stad heeft het enkel over het aantal alleenstaande volwassen daklozen. Dit is inderdaad met 25 % gedaald. Maar het aantal dakloze families met kinderen stijgt elk jaar en is momenteel hoger dan ooit. De gemiddelde leeftijd van  een New Yorkse dakloze is negen jaar…

Hun jaarrapport meldt:

In de voorbije negen jaar is het aantal dakloze families met kinderen meer dan verdubbeld. In het laatste jaar is dit aantal zelfs gestegen met maar liefst 11 %. Ze maken nu meer dan twee derden uit van alle daklozen in New York. Dakloze kinderen lopen door hun situatie een schoolachterstand op van twee tot zes maanden tegenover leeftijdsgenoten.

In oktober lanceerde de Bloomberg-administratie twee nieuwe plannen. Deze passen binnen het vijfjarenplan en hebben als doel om de zogenaamde Drop-In centra, waar tot nu toe elke dag en elk uur daklozen terecht konden voor ondersteuning (douche, eten, kleding,…) een andere functie te geven. Ze zouden volgens het stadsbestuur een doorverwijsfunctie moeten krijgen in plaats van een opvangfunctie. De stad zal daarom het aantal Drop-In centra inperken van negen naar zeven (in juni 2008 werden er al twee centra gesloten. Er waren er dus oorspronkelijk elf.). In Manhattan zullen er maar twee in plaats van drie Drop-in centra meer zijn, terwijl dit het stadsdeel is met de meeste daklozen. De centra zullen ook hun dienstverlening moeten aanpassen: ze zullen maar vijf in plaats van zeven dagen open zijn, en dit slechts van 7.30 u. tot 20.30 u. in plaats van vierentwintig uur per dag. Momenteel wordt het in dergelijke Drop-in centra ook toegelaten om er de nacht door te brengen. Er slapen elke nacht een zeshondertal mensen. Dit zal door de nieuwe openingsuren niet meer mogelijk zijn, behalve bij extreme hitte of koude.

Elke dakloze die zich vanaf nu bij een Drop-In center meldt, zal een screening moeten ondergaan. Zo kan het centrum weten welke noden en sterktes de ‘klant’ heeft en welke opties er eventueel zijn op vlak van behuizing.

Veel daklozen in New York vinden een slaapplaats in een kerk of synagoge. Ze geven aan dat ze zich er veiliger voelen dan in de drukke en chaotische opvangcentra van de stad. Het zijn vaak daklozen die mentaal zwak of ziek zijn. Elke nacht brengen er tussen de 200 en 300 mensen de nacht door in noodbedden van kerken en synagogen. Maar ook daar wil Bloomberg sterk in snoeien. Dit jaar werden al 21 dergelijke opvanghuizen gesloten en dit is nog maar het begin.

Volgens The Coalition for the Homeless is het een basisrecht om daklozen een slaapplaats en diensten aan te bieden op een voor hen makkelijk toegankelijke plaats en met zo laag mogelijke drempels. The Coalition vindt de nieuwe plannen van Bloomberg levensgevaarlijk voor vele kwetsbare daklozen die nu al de grootste moeite hebben met het vragen om hulp. Er worden veel minder slaapplaatsen voorzien dan er eigenlijk zouden moeten zijn en door de screening wordt de drempel naar hulpverlening vooral voor mensen met een mentale achterstand of ziekte te groot. Zij zullen volgens The Coalition de Drop-In Centra gaan mijden.

De Bloomberg-administratie heeft met het vijfjarenplan al veel goede dingen gedaan. De stad probeert de daklozen beter op te volgen, ze maakt een onderscheid tussen chronische daklozen die al decennialang op straat leven en nieuwe daklozen en heeft al een heel aantal daklozen succesvol begeleid in het zoeken naar een job of een huis. Toch zorgen sommige maatregelen in de praktijk voor persoonlijke drama’s en blijft het totale aantal daklozen stijgen. Zowel The Coalition for the Homeless als andere belangenverenigingen voor daklozen zijn vragende partij voor meer inspraak in het uitdenken van nieuwe projecten.

En dan is er nog het probleem van betaalbaar wonen in New York. Het is bekend dat de huizenprijzen in The City de pan uitswingen. Voor heel veel mensen is het ook de oorzaak van hun dakloosheid. Ze kunnen op een bepaald moment de huur gewoon niet meer betalen en worden uit hun woning gezet. Nu er door de economische crisis massaal veel mensen ontslagen worden, ziet de toekomst er op dat vlak erg somber uit.

Uit het jaarrapport van The Coalition for the Homeless:

Vele volwassen daklozen die in een opvangcenrum slapen, hebben wel degelijk een job, maar kunnen zich geen huis permiteren. Een New Yorkse familie moet 20,7 dollar per uur verdienen om zich een appartement met twee slaapkamers te kunnen veroorloven. Een kwart van de New Yorkers gebruikte in 2005 de hélft van hun inkomen voor het betalen van huur…

Bronnen:

http://www.coalitionforthehomeless.org/

http://www.coalitionforthehomeless.org/plans_to_reduce_shelter.html

http://www.coalitionforthehomeless.org/annualreport.html

http://emergencyshelternetwork.blogspot.com/

http://www.partnershipforthehomeless.org/home.php5

http://www.nyc.gov/html/dhs/html/home/home.shtml

http://www.nyc.gov/html/dhs/downloads/pdf/respite_bed_concept_paper.pdf

http://www.nyc.gov/html/dhs/downloads/pdf/dropin_center_concept_paper.pdf