Niet te kerstmissen

Ik bedankte hem voor het vele water dat hij ons elke dag schenkt en hij vroeg me 5 Gourdes (ongeveer 10 Eurocent). Ik haalde een muntstuk uit mijn zak en gebaarde het in de put te willen gooien. Mizè repte zich: “Nee, leg het geld liever op de rand van de put. Ik zal het straks wel komen halen….” Na de verrassende conversatie haastte “Mizè” zich naar zijn broer met de woorden: “Die blanke is écht niet goed wijs”.
In realiteit is “Mizè“ ‘s moeder enkele jaren geleden overleden na een verschrikkelijke ziekte. Zijn vader koos ervoor om  –tegen de lokale traditie in- toch aanwezig te zijn bij de uitvaart. Het volksgeloof zegt dat wie aanwezig is op de begrafenis van zijn eerste vrouw ook zijn tweede, derde, vierde… zal begraven. De familie van zijn nieuwe vriendin zag een huwelijk eerst niet zitten uit angst haar te verliezen. Gelukkig kon er na een uitgebreide dialoog toch getrouwd worden….       

“Stille” nacht

Haïtianen zijn zelden op tijd, maar voor Kerstmis maken ze graag een uitzondering. Al van begin november zijn we in de kerstsfeer. Op 24 december zijn de kinderen vrij: ze krijgen wat geld om te kopen wat ze willen, ze mogen laat opblijven en dergelijke. Al méér dan een maand echter knallen de voetzoekers, boomt de ballonverkoop en komen vrienden en kennissen mij om hun kerstcadeautje (“etrenn” – een graantje meepikken van de dertiende maand) vragen.
Daarenboven is het hier nu ook “winter”. Het is beduidend frisser. We hebben regenjassen en pyjama’s  moeten kopen en slapen met twee lakens, terwijl je normaal gezien met moeite één lakentje op je blote lijf kan verdragen. Ik zet nu ook een keteltje water op het vuur om me met lauw water te kunnen wassen. Koud douchen –gewoonlijk een zaligheid- trekt me nu écht niet meer aan.
De jinglebells-sfeer wordt nog verhoogd door de bijpassende muziek die uit de boxen van onze achterbuurman galmt. Eerst vond ik het erg asociaal van hem om de volumeknop zo stevig open te draaien. Joe deed me echter iets inzien. Samen met onze buurman zijn wij zo wat de enigen in onze wijk met ‘s avonds een beetje elektriciteit dankzij een zonnepaneel. Het is dus eerder een “dienst’ die hij bewijst aan onze buurt door haar op te luisteren met een streepje muziek. Wij hebben gewoon pech dat we zo dichtbij wonen en ik doe dan maar stopjes in mijn oren. 
Onze overburen, de familie “Von Trap” (ze hebben zeven kinderen en zingen zéker even graag als de gelijknamige familie uit de “Sound of Music”), zorgen tenminste voor unplugged vermaak…

Werk aan de winkel

Mijn werk hier bestaat vooral uit het opvolgen van twee coöperatiefjes. De enen, een vijftiental jongeren, naaien linnen hemden met typisch Haïtiaans borduurwerk erop en zijn bezig met het zoeken naar een nieuw product. De anderen, een groep van vrouwen en meisjes, maken mandjes en onderleggers uit sisal (waar ook sjorkoord van gemaakt wordt).  Deze artisanale verenigingen hebben een driedubbel doel. Ze willen een inkomen bieden aan mensen in extreme armoede, een praktische ervaring in het runnen van een klein sociaal bedrijfje geven en de waardering voor de lokale cultuur verhogen. We werken aan het verbeteren van de kwaliteit en zoeken volop naar een afzetmarkt.
Joe volgt ondertussen een onbezoldigde stage bij een microkredietinstelling. Hij verschaft krediet aan groepen van vrouwelijke kleinhandelaars onder de vlag: “Klein krediet, groot verschil”. Hij doet zo interessante ervaring op op het snijpunt het zijn studie economie en zijn sociaal engagement, dat hij vroeger via de Kiwo vorm gaf.

Wat kunnen wij doen?

Wie mij graag wil steunen in mijn solidariteitswerk, kan ons af en toe een mailtje sturen om ons een hart onder de riem te steken, een solidariteitsactie (educatief en/of fondsenwervend) opzetten of iets overschrijven op rekeningnummer 736-4020399-07 van Volens vzw met vermelding van “Lies Dewallef – Wanament – Haïti” Giften vanaf €30 per jaar zijn fiscaal aftrekbaar. Volens bezorgt je een fiscaal attest.