Angst is een dominante factor in ebola-uitbraak

Excellenties, voorname gasten, waarde collega’s. We kunnen de menselijke tol van de ebola-epidemie in West-Afrika nauwelijks overschatten: de dood, de angst - en de impact ervan op de lokale gemeenschappen en op de nationale gezondheidszorg.

Hoewel het aantal ebola-patiënten vandaag duidelijk lager is, slagen we er – allemaal samen - niet in te beletten dat mensen sterven of besmet raken met het virus.

De mortaliteit in onze behandelingscentra bedraagt een onthutsende vijftig procent. Dit is onaanvaardbaar. Er moet een praktisch plan komen om het onderzoek naar vaccins, behandelingen en diagnostische middelen te handhaven.

De uitkomst van dit onderzoek moet in de eerste plaats ten dienste staan van de getroffen gemeenschappen, dus moeten we ervoor zorgen dat de resultaten vooral hen ten goede komen.

De mortaliteit in onze behandelingscentra bedraagt een onthutsende vijftig procent.

Angst is een dominante factor geweest in de ebola-uitbraak. Dit is een normale reactie op een ongeziene en dodelijke uitbraak. Maar 12 maanden later moeten we toegeven dat de inspanningen om de gemeenschappen te sensibiliseren de misinformatie niet konden counteren.

Ze zijn aan grondige verbetering toe. In sommige gevallen wordt ebola ingezet als politiek instrument, wat bijdraagt aan de verwarring en het wantrouwen bij de bevolking.

In Guinee zijn desinformatie en angst het meest uitgesproken. Hulpverleners en medische teams worden er nog steeds van verdacht het virus te hebben binnengebracht en worden er aangevallen. Toch hebben we in dit land ook gemerkt dat wanneer mensen de juiste informatie krijgen, er vertrouwen mogelijk is.

De maatregelen die vandaag in Guinee worden overwogen zoals gewapende escortes voor teams die de dorpen intrekken, zullen de angst en het wantrouwen enkel doen toenemen.

Ebola is niet voorbij tot er 42 dagen lang geen enkele patiënt meer is. Elk niet-gerapporteerd geval kan de epidemie opnieuw doen opleven. Om een nul-situatie te bereiken moet iedereen die in contact gekomen is met een geïnfecteerd persoon geïdentificeerd zijn. Vandaag wordt er echter bijna geen informatie over contactlijsten gedeeld tussen de landen. De teams die instaan voor het samenstellen van die contactlijsten krijgen niet genoeg middelen om de contacten actief op te sporen.

We mogen niet vergeten dat ebola het gezondheids-personeel heeft gedecimeerd in de getroffen landen.

Terwijl we nul aantal zieken nastreven, moeten we ons ook aanpassen aan de bredere ravage die ebola heeft aangericht door de toegang tot medische zorg voor mensen zonder ebola te verzekeren. We mogen niet vergeten dat ebola het gezondheidspersoneel heeft gedecimeerd in de getroffen landen. De mazelenepidemie in Liberia toont aan dat we de gezondheidszorg en het publieke vertrouwen snel moeten herstellen. Gevaren voor de volksgezondheid loeren om de hoek, en kunnen nog verwoestender zijn dan ebola.

Inwoners van Guinea, Sierra Leone en Liberia worden nog steeds geconfronteerd met de directe en indirecte gevolgen van ebola. We mogen niet te vroeg victorie kraaien. We mogen niet te snel tevreden zijn. We moeten betrokken blijven, en accuraat en vastberaden reageren.

Dank u.