El Che

Beste vrienden,

Het is weer 8 oktober.

Ik herinner me heel helder het moment waarop onze juf ons het bericht gaf van de dood van Che. Ik herinner me ons klaslokaal van de lagere school, de plechtigheid van dat moment, ik herinner me dat ik huilde… En ik herinner me dat we voortaan elke morgen in de rij zegden: “We zullen zijn zoals Che!” Ik herinner me dat een van mijn ooms een tekening van hem maakte in een van mijn schriftjes, samen met een van Camilo, en met hoeveel zorg ik die bewaarde.

José Martí, waarvan we als kinderen de teksten lazen zei eens: “Zelfs als ze dood zijn schitteren sommige mensen als het ochtendrood”.  Een andere keer schreef hij: “Elke dood is het begin van een leven.”

Eduardo Galeano, kwalificeerde Che in één van zijn boeken als “diegene die telkens weer geboren wordt” en legde dat ook kort uit: “Waarom zou Che die gevaarlijke gewoonte hebben om telkens opnieuw geboren te worden? Hoe meer ze hem manipuleren of verraden, hoe meer hij hergeboren word. Hij wordt meer dan wie ook herboren. Zou dat niet zijn omdat Che zei wat hij dacht en deed wat hij zei? Zou dat niet zijn omdat dat zo uitzonderlijk is, in een wereld waar woord en daad zo zelden overeen komen? En als ze al bijeenkomen groeten ze elkaar niet want ze herkennen mekaar niet?”

Daarom blijven we zijn hand vasthouden, alsof hij een vader was die ons de juiste weg toont, in woord en daad, en die ons helpt om de grootste problemen te overwinnen.  Daarom kijken wij, die ervan overtuigd zijn dat een betere wereld mogelijk is, hem in de ogen, en zeggen we hem “We willen zijn zoals jij”.

Vijf omhelzingen.

We zullen overwinnen.

Tony

7 oktober 2010

FCI Florence.