Pakistan: Een rijke en fascinerende ervaring

De recente gebeurtenissen hebben het conflict Pakistan in de schijnwerpers geplaatst, maar het land gaat al erg lang gebukt onder geweld.

Ik ben als verpleger gespecialiseerd in pediatrische anestesie, radiologie en angiografie. Ik werkte negen jaar lang op een afdeling kinderchirurgie en vijf jaar lang op de spoedafdeling van één van de grootste Australische ziekenhuizen.

Op 1 december 2003 besliste ik om voor Artsen Zonder Grenzen te gaan werken. Van zodra ik het charter had gelezen was ik verkocht. Ik wilde humanitaire werk verrichten in afgelegen gebieden. Ondertussen ben ik al op missie geweest in Liberia (2004), Nigeria (2005), Haïti (2006 en 2009), Tsjaad (2007) en Gaza (2008). Sinds 2010 werk ik in Hangu, Pakistan, zowat 70 km van de grens met Afghanistan.

Dit afgelegen, arm en landelijk gebied heeft al meerdere jaren te lijden onder een gewapend conflict tussen rebellengroepen en regeringstroepen, tussen Soenieten en Sjiieten, en staat ook onder de invloed van de Afghaanse taliban en al-Qaeda. Er wonen 500.000 mensen in het gebied. 150.000 van hen zijn Pakistaanse vluchtelingen, 78.000 anderen zijn Afghaanse vluchtelingen. De mensen hier hebben vaak af te rekenen met malaria en huidinfecties, maar we zien ook gevallen van diabetes, hypertensie en ernstige hartkwalen, diabetische coma, nierfalen, nierstenen, levercirose en tuberculose.

In mei 2010 opende Artsen Zonder Grenzen een spoeddienst en een operatiekamer in het districthospitaal

We hebben 42 bedden en behandelen maandelijks 1200 patiënten in de spoedafdeling. Ongeveer 35 procent van hen hebben traumatische wonden. Meestal moeten we patiënten opereren die het slachtoffer zijn van geweld (wonden door kogels, messen, explosieven, granaatinslagen, bominslagen of luchtaanvallen). We behandelen ook meer standaardgevallen zoals slachtoffers van verkeersaccidenten en huiselijke accidenten.  Sinds de opening van de spoeddienst hebben we meer dan 150.000 mensen behandeld en hebben we meer dan 600 operaties uitgevoerd.  

Omwille van de veiligheid werkt het team niet alleen in het ziekenhuis, maar wonen ze er ook. Door de metaaldetectors, de vele zandzakjes, fouillages en het doorzoeken van voertuigen is het ziekenhuis de enige publieke plaats in het district waar geen wapens zijn. Het is een speciale missie die een ernstige mentale, emotionele en fysieke inspanning vergt. Het is moeilijk werken in de regio, maar het is een fascinerende en unieke ervaring.

Artsen Zonder Grenzen aanvaardt geen overheidssteun voor haar werk in Pakistan en doet enkel beroep op privégiften voor haar werk. Bedankt voor de vele steun!