VN moeten rol krijgen in nieuwe economische wereldarchitectuur

‘Als de hele wereld de waanzin van het financiële kapitalisme moet betalen, dan moet ook de hele wereld betrokken worden bij het formuleren van een alternatief. Dit is te belangrijk om over te laten aan twintig machtige landen’, zei de voorzitter van de Algemene Vergadering van de VN, de Nicaraguaan Miguel d’Escoto, in MO*60.
D’Escoto richtte een commissie op, voorgezeten door Nobelprijswinnaar Joseph Stiglitz, om na te denken over oplossingen voor de crisis. De voorstellen van die groep experts vormen de basis van de UN Conference at the Highest Level on the Economic and Financial Crisis and its Impact on Development, oorspronkelijk voorzioen voor van 1 tot 3 juni in New York, maar na lang en moeizaam diplomatiek overleg uitgesteld tot 23-26 juni.
Naast tien dringende anticrisismaatregelen formuleert de commissie Stiglitz tien voorstellen voor systeemhervormingen, waaronder een nieuw mondiaal geldreservesysteem, een mondiale economische coördinatieraad op hetzelfde niveau als de VN-Veiligheidsraad en meer en beter toezicht op de geldmarkten.
De Belgische kanunnik François Houtart zit ook in de Stiglitz-commissie, als speciaal afgevaardigde van D’Escoto. Hij vreest dat de G20 zijn pas verworven status niet zomaar aan de VN zal afstaan. Brazilië bijvoorbeeld reageerde volgens hem heel negatief op de commissievoorstellen, al zijn China en India minder uitgesproken tegen.
Houtart: ‘We horen ook dat de G20 probeert te voorkomen dat de VN-topconferentie echt een bijeenkomst van staatshoofden en regeringsleiders wordt. Het zou een belediging voor de wereldgemeenschap zijn als de G20-landen hooguit een onderminister of een ambassadeur sturen.’ D’Escoto probeerde zo’n heimelijke boycot te voorkomen door Barack Obama als eerste spreker uit te nodigen, maar toen dit nummer gedrukt werd, was er nog geen antwoord bekend.
Houtart heeft ook wel bedenkingen bij de agenda van de conferentie. Ook de VN zijn meer bezig met het herstarten van het bestaande systeem dan met een nieuwe wereldorde, vindt hij. ‘Dit is een voedsel-, energie-, klimaat-, financiële en sociale crisis in één. Een echte uitweg vraagt dan ook om een grotere nadruk op de gebruikswaarde dan op de ruilwaarde van de dingen, een democratisering van alle terreinen van het menselijke leven, en een radicale keuze voor een multicultureel model waarin alle volkeren mee een nieuw paradigma kunnen uitdenken.’ (gg)