Mulugeta Tafesse: stop het éénrichtingsverkeer

Mulugeta legde heel wat afstand af tussen Addis Abeba en Antwerpen. In 1982 ruilde hij de Hoorn van Afrika voor de Bulgaarse hoofdstad Sofia. Daar kreeg hij de kans om zes jaar lang te studeren aan het Instituut voor Schone Kunsten. ‘Dat was een heerlijke tijd’, zegt Mulugeta, ‘want daar kon ik het talent -dat ik in mezelf aanwezig voelde- leren gebruiken. De techniek en de discipline die je als visueel kunstenaar nodig hebt, kreeg ik in Sofia aangereikt door leerkrachten en collega’s.’ Toch vertrok hij na tien jaar uit Bulgarije. Eerst naar Spanje, later naar België. Waarom? ‘Omdat ik meer wou leren, nieuwe dingen zien, mezelf verder ontwikkelen. Kunst is immers meer dan het uitdrukken van emoties. Het is een vorm van kennis. Elk kunstwerk knoopt aan bij één of meerdere artistieke geschiedenissen. Het is ook een standpunt dat verwijst naar filosofische en esthetische tradities. In die zin is een kunstwerk ook altijd een uitnodiging tot dialoog tussen de kunstenaar en het publiek, maar ook tussen de traditie en het heden, tussen wetenschap en menselijke erva ring.’

In de kerken en kathedralen, stadhuizen en musea van België vindt Mulugeta Tafesse een onoverzichtelijke schat aan vakmanschap en creativiteit, maar ook aan uitdagingen en geniale oplossingen voor vormelijke problemen. Hij probeert die Europese erfenis laag na laag te doorgronden en te absorberen. Vreest hij niet dat hij daardoor het verwijt zal krijgen om geen ‘authentieke Afrikaanse kunst’ meer te maken? ‘Een kunstenaar wil niet beoordeeld worden op zijn nationaliteit, maar op zijn creatieve productie’, antwoordt Tafesse. ‘En bovendien doe ik gewoon wat Europese kunstenaars al eeuwen -met schitterende resultaten- doen: ik wil voortdurend leren van anderen. In de middeleeuwen keken Europeanen naar het Midden-Oosten, in de 19de eeuuw waren Japan en China de inspiratiebron, in de 20ste eeuw was het Afrika. Is er iemand die Picasso verwijt geen authentieke kunst te maken? Het probleem is eerder dat Afrikanen veel te veel schrik hebben om te leren van Europa, waardoor de ‘uitwisseling’ nog altijd in één richting verloopt.’

Wie in het werk dat Mulugeta Tafesse bijdraagt aan het ‘geloof, hoop en liefde’ project zoekt naar ‘typisch Afrikaanse’ motieven, komt van een kale reis thuis. Het tweedelige werk draait vooral rond nabijheid, liefdevolle nabijheid. ‘Orgy Sit’ toont een meditatieve figuur die dicht bij zichzelf en bij de aarde zit, die daardoor kleiner maar ook krachtiger wordt. ‘Ras Decyphered’ wijst op het belang van het hoofd (‘ras’ in het Tamarith), zowel in hiërarchische als psychologische betekenis. ‘Wie aandachtig leeft, leeft liefdevol. En wie de liefde beleeft, creëert hoop.’

Personen, organisaties of bedrijven die geïnteresseerd zijn in de exclusieve uitgave van de ‘geloof, hoop en liefde’ grafische map -met originele kunstwerken van Mulugeta Tafesse, Ricardo Brey, Marie-Jo Lafontaine en Shanglie Zhou en met een tekstbijdrage van Alice Walker- kunnen contact opnemen met Gie Goris, p.a. Wereldwijd, Hoogstraat 139 1000 Brussel (tel) 02/213.12.70, (fax) 02/213.12.71.