Moord en doodslag kleuren verkiezingscampagne

Acht jaar geleden werd Sushil Sharma, een vooraanstaande politicus van de
Congrespartij in New Delhi, door een agent betrapt terwijl hij, met de hulp
van een bevriende restauranteigenaar, het lichaam van zijn vrouw verbrandde
in de oven van een restaurant in het hartje van New Delhi. Het levenloze
lichaam bleek doorzeefd met kogels. Sharma vluchtte naar het zuiden van het
land, nadat hij eerst onderdak kreeg bij een topambtenaar. Hij gaf zich na
enige tijd aan bij de politie, ervan overtuigd dat hij zijn weg naar
vrijspraak wel zou kunnen kopen via hoge connecties, bedreiging en geld.
Dit blijkt nu ijdele hoop te zijn. Sharma werd vrijdag veroordeeld tot de
doodstraf.

Zijn verhaal wordt nu, minder dan drie weken voor de deelstaatverkiezingen
in Delhi, door de opponenten van de Congrespartij in de verf gezet als
symbool van corruptie binnen die partij. De tegenstanders van de
rivaliserende Bharatiya Janata Partij (BJP) doen er echter goed aan niet te
hoog van de toren te blazen: ook aan hun handen kleeft bloed.

Een aantal leiders van de hindoenationalistische BJP hebben immers vorig
jaar de bevolking in de deelstaat Gujarat opgeroepen tot een pogrom tegen
de moslimbevolking. Die leidde tot de dood van minstens 2000 mensen (vooral
moslims) en de massale verkrachting van moslimvrouwen en -meisjes. De
Indiase premier Atal Bihari Vajpayee (BJP) beloofde vrijdag in een
interview met de ‘Financial Times’ voor het eerst dat het Indiase gerecht
erop zal toezien dat recht zal geschieden voor de slachtoffers van deze pogrom.

De zaak-Sharma en de commotie rond de slachtpartij in Gujarat stimuleren de
pers en de magistratuur in India om in te gaan tegen andere onwelriekende
doofpotoperaties. Dat is slecht nieuws voor Amarmani Tripathi, een
invloedrijk parlementslid uit Uttar Pradesh, de grootste deelstaat van het
land. Op 22 september werd de man gearresteerd voor de moord op zijn
zwangere minnares, de dichteres Madhumita. Tripathi ontkende niet alleen
dat hij de vrouw kende, hij trachtte bovendien de moord in de schoenen te
schuiven van een jonge ingenieursstudent. Zijn gekonkelfoes mocht niet
baten. DNA-testen wezen onomstotelijk uit dat hij wel degelijk de verwekker
was van haar nooit geboren kind. Totnogtoe was het uitzonderlijk dat
corrupte politici de gevolgen moesten dragen voor hun acties. Als het al
tot een veroordeling kwam, volgde zelden een vrijheidstraf. Maar die
zekerheid is verleden tijd.