Latijns-Amerikaans afvalwater maakt zeeën ziek

Naast uitwerpselen krijgen de Caribische zee en de Latijns-Amerikaanse kustwateren ook onvoorstelbare hoeveelheden vast afval, pesticiden en olieresten te verwerken. Zestig van de 77 grootste steden in Latijns-Amerika en alle bijhorende fabrieken liggen aan de kust. Vanuit het binnenland voeren rivieren nog meer ongezuiverd afvalwater naar zee.

Precieze gegevens over de vervuiling ontbreken grotendeels, maar alles wijst erop dat Latijns-Amerika en de Cariben met een groot probleem zitten, zegt Chris Corbin, de topexpert van het VN-Milieuprogramma UNEP wat vervuiling van het zeemilieu in de Cariben aangaat.

De kustwateren rond Latijns-Amerika zijn relatief ondiep en meestal niet breder dan 20 kilometer; daarna wordt de zee snel veel dieper. Die unieke topografie zorgt er voor dat diepzeestromingen het vervuilde kustwater snel verversen. Maar de vervuiling is zo sterk geworden, dat zelfs die automatische zuivering niet meer volstaat. VN-studies tonen aan dat mangrovewouden - de typische vegetatie van tropische kusten die een belangrijke rol speelt als visbroedkamer - en de even cruciale koraalriffen - zwaar aangetast worden.

In veel Latijns-Amerikaanse landen loopt de visvangst terug. Ook de kwaliteit van vis en schaaldieren uit de zee gaat achteruit. Volgens het UNEP sterven er elk jaar 25.000 mensen en worden 2,5 miljoen mensen besmet met hepatitis door de consumptie van vis en zeevruchten uit vervuilde wateren. Veel huidproblemen en ziekten als cholera en diarree hangen ook samen met de vervuiling van Latijns-Amerikaanse zeeën.

De meeste regeringen in de regio hebben het probleem nog niet hoog op de agenda staan, klaagt Corbin. Overeenkomsten en beloften zijn er genoeg, zegt Felipe Vázquez, een wetenschapper van de Nationale Autonome Universiteit van Mexico (UNAM). Maar het blijft bij woorden. Vázquez waarschuwt dat de visserij en het toerisme in Latijns-Amerika de komende decennia zware verliezen kunnen lijden. (PD)