Klimaateconoom: "Ik heb impact op economie onderschat"

Lord Nicholas Stern schreef zijn beruchte rapport in 2006 in opdracht van de Britse regering. Het werk, dat voor het eerst in harde cijfers de economische gevolgen van de klimaatverandering schetste, sloeg in als een bom en werd een referentiepunt voor beleidsmakers.

In een interview met de Brits krant The Guardian tijdens het World Economic Forum in Davos zegt Stern nu dat hij de risico’s heeft onderschat. In het rapport ging hij uit van een scenario waarin de temperatuur tussen 2 en 3 graden Celsius zou stijgen, maar in werkelijkheid lijkt 4 graden steeds waarschijnlijker. “Als ik nu terugkijk, heb ik de risico’s onderschat”, zegt hij. “De planeet absorbeert minder CO2 dan we verwacht hadden, en de uitstoot stijgt behoorlijk snel. Een aantal effecten toont zich sneller dan we toen gedacht hadden.”

Had hij toen geweten dat het zo snel zou gaan, dan zou hij “duidelijkere taal” gesproken hebben, zegt Stern. “Ik zou de risico’s van een stijging met 4 of 5 graden meer benadrukt hebben.”

Regeringen moeten nu alles op alles zetten om hun economieën duurzamer te maken. “Dit is potentieel zo gevaarlijk dat we doortastende actie moeten ondernemen”, zegt hij. “Willen we Russische roulette spelen met 1 of met 2 kogels? De risico’s zijn voor veel mensen existentieel.”

Doemscenario

Stern was niet de enige die in Davos aan de alarmbel trok. Eerder al had Jim Yong Kim, de nieuwe president van de Wereldbank gewaarschuwd voor nieuwe conflicten over natuurlijke rijkdommen als de klimaatverandering niet beperkt wordt. “Er zullen overal gevechten uitbreken over water en voedsel”, zei hij.

In een opiniestuk in de Washington Post maakt Kim duidelijk dat hij van de strijd tegen de klimaatverandering een speerpunt wil maken tijdens zijn voorzitterschap. Hij wil meer investeringen in klimaatvriendelijke groei, en daarvoor is een juiste prijs op CO2-uitstoot doorslaggevend.

“Een tweede stap is de afschaffing van schadelijke subsidies voor fossiele brandstoffen”, schrijft hij. “Wereldwijd spenderen landen jaarlijks meer dan 500 miljard dollar aan rechtstreekse subsidies voor fossiele brandstoffen. Dat geld kan beter gebruikt worden voor groene banen, sociale vangnetten of vaccins.”

Tot slot wil Kim de honderd grootste steden ter wereld aanpakken, die samen goed zijn voor 67 procent van de CO2-uitstoot, maar tegelijk het meest kwetsbaar zijn voor de klimaatverandering.