Indiase markt slokt voedselhulp op

Zo’n 3 tot 400 miljoen Indiërs hebben niet genoeg om zichzelf te voeden, maar toch heeft India jaarlijks een graanoverschot van enkele tientallen miljoenen tonnen. Sinds 2000 probeert de Indiase regering dat surplus via subsidies bij de armen te krijgen. Maar het Openbaar Distributiesysteem (PDS), de overheidsdienst die moet toekijken op het bedelingprogramma, maakt een potje van de distributie. Indiase kranten en TV-zenders brengen met de regelmaat van de klok bijdragen over graanvoorraden die liggen weg te rotten op luchthavens en naast autosnelwegen.

Deze week maakte een parlementaire commissie de resultaten openbaar van een onderzoek naar de werking van de PDS. De conclusies zijn vernietigend: de graanoverschotten komen nauwelijks bij de armen terecht. De schuldigen zijn in de eerste plaats de uitbaters van de 500.000 zogenaamde rantsoenwinkels, die over heel India instaan voor de verkoop van het PDS-graan tegen zachte prijzen. De winkels blijken de rantsoenen te hamsteren om ze tegen een behoorlijke winst door te verkopen op de zwarte markt of zelfs als veevoeder.

Dit is de ergste vorm van fraude, zegt Ramesh Sharma van de Gandhi Peace Foundation. Graan dat bedoeld is voor de armen, wordt uiteindelijk verkocht tegen een hoge prijs. Het is bijzonder jammer dat zo’n grootschalige fraude plaatsvond tijdens de jaren waarin honderden mensen de hongerdood stierven en waarin het aantal zelfmoorden bij boeren op het platteland toenam. Sharma schat dat op basis van eerdere rapporten dat een derde van de PDS-voorraden worden ontvreemd.

Bij D.P. Yadav, de voorzitter van de parlementaire commissie die het rapport uitbracht, is het geduld op. We gaan het Centraal Bureau voor Onderzoeken (de belangrijkste inlichtingendienst, red.) vragen om het voedselschandaal tot op het bot uit te spitten. (MM)