Groot-Brittannië herziet multiculturele beleid

In het kader van de 47ste editie van de veiligheidsconferentie in München gaf Cameron zijn eerste grote toespraak over islamitisch extremisme sinds zijn aantreding in mei 2010. Hij deed een oproep tot betere integratie van jonge moslims om zo extremisme van eigen bodem te bestrijden. Verschillende culturen werden in het verleden aangezet om gescheiden van elkaar te leven. Dit heeft volgens de Britse premier geleid tot een gebrek aan een nationale identiteit waarmee jonge moslims zich kunnen identificeren. Hierdoor blijven ze kwetsbaar voor radicalisering.

Cameron wil dit beleid van passieve tolerantie in de toekomst omzetten naar een actief en krachtig liberalisme. Britse waarden zoals gelijke rechten, de rechtstaat, vrijheid van meningsuiting en het belang van de democratie zullen hierbij actief gepromoot worden. De staat moet volgens Cameron ook niet-gewelddadige moslim groeperingen confronteren als ze onduidelijk zijn in hun omgang met deze waarden.

De Britse regering is alvast van start gegaan met het intrekken van overheidssteun van enkele islamitische groeperingen die niet hard genoeg zouden optreden tegen islamitisch extremisme. Daarnaast wacht de regering op het rapport van een werkgroep die op zoek is naar een manier om dit extremisme op universitaire campussen te bestrijden.

Racisme

Nick Lowles, directeur van de anti-extremistische groep Hope Not Hate, zegt dat Cameron door de timing van zijn uitspraken verdeling en haat in de hand werkt. Op dezelfde dag als zijn toespraak organiseerde de English Defence League (EDL) een van de grootste anti-islamitische protestmarsen -3000 deelnemers- die Engeland ooit gezien heeft. Deze extreemrechtse protestbeweging, tegen de verspreiding van de Islam, Sharia-wetgeving en islamitisch extremisme, beschouwt de toespraak van Cameron als steun van de overheid voor hun doel.

Ook Burjor Avari, coördinator voor multiculturele studies aan de Manchester Metropolitan University, wijst op de noodzaak om racisme aan te pakken. Als dit niet gelijktijdig met het nieuwe integrationistische beleid gebeurt, kan dit de problemen vergroten in plaats van ze op te lossen.