Europa lanceert nieuw visserijbeleid

De Europese vissersvloot is veel te groot en te efficiënt, en dat resulteert in enorme overbevissing. Uit recente studies blijkt dat de Europese visbestanden nog maar een tiende zijn van wat ze vijftig jaar geleden waren.

De voorgestelde hervormingen zijn zonder twijfel de meest ingrijpende in de voorbije veertig jaar. Dat is ook nodig, zegt Damanaki, om de visbestanden voor instorting te beschermen. “Er is actie nodig om onze visbestanden opnieuw in een gezonde staat te krijgen en ze te bewaren voor de huidige en toekomstige generaties. Enkel onder die voorwaarde kunnen vissers blijven vissen en een degelijk inkomen halen uit hun activiteiten.”

Hoewel de meeste vissoorten in Europa overbevist zijn, wil Damanaki dat alle visbestanden een duurzaam niveau halen tegen 2015. Om dat doel te halen, wordt het wegwerpen van bijvangst verboden. Het huidige beleid verplicht vissers vaak om goede vis dood terug in zee te werpen, omdat ze anders hun quota overschrijden, zegt de commissaris.

Emissierechten

Het huidige quotasysteem, waarbij landen jaarlijks met elkaar concurreren om de meeste visrechten, wordt vervangen door duurzame beleidsplannen voor elke lidstaat. De landen mogen wel zelf bepalen hoe ze dat beleid op het terrein uitwerken. Naar analogie met de handel in emissierechten, komt er een systeem waarin vissers onderling quotarechten kunnen verhandelen. Op die manier moeten vissers het makkelijker krijgen om uit de industrie te stappen, en zo de overcapaciteit te verminderen.

Tijdens de voorbereiding van het voorstel kreeg de commissaris stevige tegenstand van de vissers, en die kritiek zal waarschijnlijk niet afnemen. Maar Damaniki heeft duidelijk gemaakt dat ze bij haar voorstellen blijft, omdat ze op lange termijn in het voordeel van de vissers zijn. “Als we deze hervormingen goed doorvoeren, zullen de vissers en kustgemeenschappen er op lange termijn wel bij varen”, zei ze.

Niet ambitieus genoeg

Milieuverenigingen als Greenpeace en Ocean2012 noemen de verplichte langetermijnplannen “een goede aanzet voor het herstel van de visbestanden”, maar vrezen dat Damanaki de overcapaciteit van de Europese vloot onvoldoende aanpakt.

Het Wereldnatuurfonds (WWF) is ronduit “teleurgesteld door het gebrek aan ambitie.” Volgens het WWF wordt teveel aan het toeval overgelaten, terwijl de kans om het beleid te herzien zich maar om de tien jaar voordoet. Het WWF hekelt “het gebrek aan heldere kaders en een duidelijk tijdpad waarbinnen de doelen voor duurzaam visbeheer behaald moeten worden.”