De rijkdom van Afghanistan

Half juni meldde de New York Times dat Afghanistan bulkt van de fossiele brandstoffen en industriële ertsen. Volgens Amerikaanse regeringsbronnen zou er voor wel een biljoen dollar in de stoffige en rotsachtige Afghaanse grond zitten. Op dat ene cijfer na is het eigenlijk oud nieuws.

Op basis van onderzoeken van de British Geological Survey, de American Geological Survey en het Afghaanse Ministerie van Mijnen en Industrie maakte MO* voordien al een lijstje op van wat de Afghaanse ondergrond te bieden heeft.

De schattingen van de geologische diensten zijn dat in het noorden van Afghanistan pakweg 1,6 miljoen vaten ruwe olie, 442 miljoen kubieke meter aardgas en 562 miljoen vaten vloeibare aardgasstoffen te vinden zijn. Wat industriële ertsen betreft, schat men de voorraad kopererts op 60 miljoen metrieke ton, terwijl er zekerheid is over 2,2 miljard metrieke ton ijzererts.

Andere grondstoffen die in mindere of meerdere mate aanwezig zijn in de Afghaanse ondergrond zijn bariet, chromium, magnesium, asbest (13,4 metrieke ton), nikkel, kwik (32.000 metrieke ton), goud (2698 kg, zeker), zilver, lood en zink (samen 244.000 metrieke ton), bauxiet (4,5 miljoen metrieke ton) en lithium, een strategische grondstof in tijden van mobiele communicatie.

Volgens het Pentagon zit er in de uitgedroogde zoutmeren van West-Afghanistan minstens zoveel lithium als in Bolivia. De aanwezigheid van grote voorraden REE (zeldzame aardelementen zoals scandium, yttrium en lanthaniden) doet de onderzoekers vermoeden dat er ook aanzienlijke hoeveelheden uranium aanwezig zijn.

Daarnaast zijn er edelstenen zoals smaragd, robijn, safier en lapis lazuli; en bouwmaterialen zoals graniet, marmer en kalksteen. Die laatste wordt onder andere gebruikt voor cementproductie, waar veel behoefte aan is in een land dat helemaal heropgebouwd moet worden. Op dit moment is de cementproductie met twee kilo per inwoner de laagste van de hele wereld. In Pakistan is dat 92 kilo en in Groot-Brittannië 200 kilo.

Bovenstaande gegevens zijn minstens twee jaar oud en bovendien gebaseerd op onderzoek dat vertrok van oude geologische kaarten van voor de Sovjetinval in 1979. Dat werpt meteen de vraag op waarom ze nu naar de pers gelekt werden. Volgens Matthew Yglesias van het Center for American Progress is de kans groot dat het Pentagon met dit nieuws het Amerikaanse publiek wil overtuigen van de noodzaak om langer in Afghanistan te blijven.

Met name de verwijzingen naar de waarschijnlijke Chinese interesse in deze grondstoffenrijkdom wijst volgens hem in die richting. Het grootste koperveld werd eind 2006 al toegewezen aan de Chinese metallurgiegroep MCC, wat de zenuwachtigheid van Amerikaanse beleidsmakers wellicht vergroot heeft. Volgens de New York Times is het Pentagon op dit moment zelfs bezig om de Afghaanse regering te helpen om de eerste concessies voor te bereiden. Het hele verhaal plaatst de oorlog in elk geval in een nieuw perspectief.