Argentinië is weer in trek bij migranten

“De nieuwe gebouwen van de Argentijnse hoofdstad zijn gezet door Paraguayanen”, zegt Isidro Méndez met zekere trots. De zestigjarige Paraguayaan heeft een eigen bouwbedrijf en is een van de honderdduizenden buitenlanders die in Argentinië een betere toekomst zijn komen zoeken.

Meestal werk

Van 2001 tot 2010 groeide het aantal migranten in Argentinië van 1 miljoen naar 1,4 miljoen. Die zijn “bijna volledig geabsorbeerd door de arbeidsmarkt”, stelt de Internationale Organisatie voor Migratie (IOM), die zopas een studie heeft gepubliceerd over de migratie in Argentinië.

De vele migranten worden gelokt door de aanhoudende economische groei sinds het midden van vorig decennium en de daarmee samenhangende toename van de werkgelegenheid. Sinds de regering van Néstor Kirchner (2003-2007) is het ook makkelijker voor buitenlanders om zich in Argentinië te vestigen.

Door de toenemende stroom buitenlanders is Argentinië van een emigratie- in een immigratieland veranderd.

Vooral Paraguayanen

Ruim drie kwart van de migranten in Argentinië komt uit andere Zuid-Amerikaanse landen, blijkt uit de OIM-studie. De meeste komen uit de buurlanden Bolivia, Brazilië, Chili, Uruguay en vooral Paraguay (39 procent van de nieuwe buitenlanders in 2010), maar ook uit Peru.

De Paraguayanen waren in 2010 al met 550.000. De mannen werken vooral in de bouwsector, de vrouwen vooral als huishoudster. Volgens de OIM-studie is de productiviteit in de Argentijnse bouwsector van 2003 tot 2010 met 14 procent gestegen.

De tweede grootste groep immigranten zijn de Bolivianen. In 2010 waren ze goed voor een kwart van de nieuwe migranten. Ze werken vooral in de fruit- en groenteteelt en in de handel.

Devaluatie

Volgens Juan Artola, IOM-verantwoordelijke voor Zuidelijk Zuid-Amerika, is Argentinië interessant “omdat er werk is en omdat de wetgeving hen relatief makkelijk toelaat zich te vestigen.”

De traditionele immigratie vanuit de buurlanden versnelde in de jaren negentig als gevolg van de zogeheten Convertibiliteitswet, die de Argentijnse peso bijna tien jaar lang aan de dollar koppelde, waardoor men in buitenlandse deviezen kon sparen.

Maar een solide basis voor dat systeem ontbrak en eind 2001 klapte het in elkaar. De peso onderging een zware devaluatie, de economie kreeg zware klappen. Het eindeloze banenverlies en de groeiende armoede troffen meer dan de helft van de toen 38 miljoen Argentijnen. Tienduizenden Argentijnen gingen hun geluk in het buitenland beproeven, en tienduizenden migranten keerden naar hun land van herkomst terug.

Maar nadien trok de economie weer aan en werd de migratiestroom omgekeerd.

“Geen enkel land in Zuid-Amerika ontvangt in verhouding zoveel migranten als Argentinië”, zegt Artola. “Het is bovendien een land dat nooit migranten buitenzette, altijd open was en waar de arbeidsmarkt sterk gegroeid is sinds 2003.”