Sachli Gholamalizad voelt zich het best op het podium, want daar moet ze luisteren naar haar publiek. In het echte leven klinkt het gedruis van het meningencircus haar vaak te luid. Want de maat is vol en haar kop zit toe.

Ik heb talloze columns geschreven terwijl ik lichamelijk gezond was. Deze schrijf ik omringd door zakdoeken en pijnstillers omdat ik de griep heb. Wanneer ik dit aan mensen vertel, zijn ze trots op mij omdat ik werk terwijl ik zo ziek ben. Waarom kijken mensen dan zo verward, als ik hen vertel dat ik trots ben dat ik hier nog sta ondanks mijn psych ...

Moeten nieuwkomers behalve het Standaardnederlands ook het lokale dialect en de tussentaal leren om met de Vlamingen te communiceren? Walter Zinzen vindt het idee van de pot gerukt.

Mijn maand juni, waarin ik trots mijn natuurlijke haar droeg, ging gepaard met een flinke dosis hypocrisie.

Bij het woord jihadi denkt de gemiddelde Vlaming aan in bomgordels gehulde, zwaar bebaarde zelfmoordterroristen. Maar dat is een compleet verkeerde invulling van het begrip jihadi. Dat kwamen enkele jonge moslims in de Antwerpse zaal de Roma vertellen, schrijft MO*columniste Ikrame Kastit.

Het mooie weer confronteert Sachli Gholamalizad nog meer dan anders met de lelijkheid van een maatschappelijk debat dat enkel zwart en wit lijkt te kennen. Een pleidooi voor de schoonheid van imperfectie.

De Brusselse Citroënsite wordt een cultuurtempel en moet “een ontmoetingsplaats voor alle Brusselaars” worden. Er worden miljoenen geïnvesteerd en er zijn zelfs afspraken met het Centre Pompidou in Parijs. Maar of dit een succesvol project wordt, zonder daar organisaties, burgerinitiatieven en bewoners bij te betrekken, is nog maar de v ...

De invloed van de menselijke bedrijvigheid op andere levensvormen gaat ver. Erg ver. En we hebben het vaak niet door dat er meer dan een luchtje aan zit, betoogt gedragsecoloog Hans Van Dyck.

Na het Turkse referendum van afgelopen weekend is het debat rond het thema van de dubbele nationaliteit in alle hevigheid losgebroken. Een moeilijk onderwerp voor Ikrame Kastit, die niet kan kiezen. ‘Mij doen kiezen, is mijzelf verscheuren.’

Iedereen is op zoek naar veiligheid, comfort. Daar is geen enkel probleem mee, maar soms moet je ook uit die comfortzone durven komen. Om iets nieuws te leren kennen. Om bij te leren. ‘Soms is wat je weet niet per se juist. Er is niet altijd één waarheid’, zegt Bieke Purnelle.

Bie Vancraeynest kan er niet aan doen. Haar hiphophart  klopt nog steeds. En zo belandt ze regelmatig met opzet of per ongeluk, op optredens, graffiti-jams, dans-en slambattles waar ze, ver van het politieke gekrakeel in de Wetstraat (en de sociale media), vaststelt dat  mensen met een erg verschillende achtergrond elkaar gemakkelijk vind ...

Terug van weg geweest laat professor gedragsecologie Hans Van Dyck ons meekijken naar de wereld door zijn biologische bril. Wij zien overal plannen en ontwerpen, terwijl de werkelijkheid veel meer met pop-up toestanden te maken heeft. Een les die we leren van spreeuwen met of zonder roze tutu.