‘Naast de te vaak voorkomende vriendjespolitiek en de heropleving van het populisme, de personencultus, het nationale elftal en de filmindustrie, hebben Venezuela en België nog een paar zaken gemeenschappelijk’, zegt MO*columnist Orlando Verde. ‘Een grens met het Koninkrijk der Nederlanden, bijvoorbeeld’.

Balseros is een film over de iconische Cubaanse migratiegolf in de jaren negentig. De film portretteert de complexiteit van een migratieproces: familie, vermoeidheid, politiek, hoop en wanhoop, droom en realiteit. Vandaag is de prent volgens columnist Orlando Verde jammer genoeg nog altijd relevant.

Een mediterraan massagraf, voor Catherine Vuylsteke is het geen anonieme actualiteit maar een concreet verhaal van Mamadou en Abou Kurke. 'Je kan het leven meer haten dan je de dood vreest.'  

Vrijheid. Een woord, een concept, een idee, een droom die wij allen nastreven. Vrijheid, de drijfveer van duizenden schrijvers, dichters en kunstenaars, vandaag herleid tot een illusie.

Nu reddingsoperatie Mare Nostrum is afgevoerd, wordt verdrinken in de Middellandse Zee nog waarschijnlijker.

Naar aanleiding van het arbeidsongeval van een Genkse arbeider vorige week, schreef MO*columniste Birsen Taspinar een kreet voor meer zorg en aandacht voor de bijdrage die migratie levert aan de samenleveing. Ze betuigt haar innige deelneming aan alle familieleden die ooit iemand hebben verloren, werkend in de zwaarste jobs en tot in de vroegste ur ...

We worden om de oren geslagen met de vieringen en activiteiten rond vijftig jaar migratie van de eerste generatie Turkse en Marokkaanse gemeenschap. Of vijftig jaar migratiegeschiedenis nu een moment van vieren is of eerder van terugblikken, zeker is dat mensen even in de tijd teruggaan en een balans opmaken. Het heeft het effect dat we in de richt ...

In 2014 is het 100 jaar geleden dat de Eerste Wereldoorlog begon. In 2014 is het tegelijk 50 jaar geleden dat de Turkse en Marokkaanse migratie naar België startte. Maar hoe goed kennen we de effecten ervan op mensenlevens en de samenleving? Na 50 jaar migratie en vier generaties verder is de tijd rijp om eens bij die verhalen stil te staan.

'Je moet niet bang zijn. Je moet niet bang zijn van wat sowieso komen gaat', zegt ze met een onmetelijke kalmte. Léonora Miano's sardonische geruststelling tovert prompt afgrijzen op de gezichten van haar gesprekspartners in de televisiestudio's van France 2.

Naar aanleiding van het drama bij Lampedusa wordt de bal alweer doorgespeeld naar ontwikkelingssamenwerking. Die wordt verondersteld komaf te maken met de dieperliggende oorzaken. Een dubbele redeneerfout, volgens Ignace Pollet: ontwikkelingssamenwerking zal de migratiedruk niet afstoppen en ze kan evenmin de oorzaken opheffen.

Negligé op de grond. Niet kijken. Dikke kont. Beetje schuim. De ellende begint. 'Wij hebben dat thuis niet. Bij ons is het water alleen warm als je doodgaat.' De uitspraak komt van twee Afrikaanse jongetjes die hier eens op vakantie mochten en met hun verwondering in de krant stonden. Het schiet me door de kop als ik middels één kuit in het water g ...

Een zakenman die tijdens de week in Rusland zit en in het weekend bij zijn gezin, wordt geen migrant genoemd. Maar een Afrikaan die aanspoelt met de zee is dat wel, hoewel er helemaal geen verschil is tussen de wensen en verwachtingen van beiden. Birsen Taspinars hermigratie, van Turkije terug naar België, doet haar beseffen dat de klassieke beteke ...