We weten dat we te veel vlees eten en produceren, schrijft econoom Jonas Van der Slycken. Maar de individuele overproducent of overconsument met de vinger wijzen, zal weinig zoden aan de dijk brengen. Afkicken van onze vleesverslaving vraagt om collectieve rituelen.

Extreme milieufenomenen, zoals bosbranden of droogtes, zetten ecosystemen zodanig onder druk dat ze steeds moeilijker weer hun evenwicht vinden. Dat leidt tot een ‘keerpunt voor ecologisch verval’. En die keerpunten komen steeds sneller, zegt een nieuwe studie in het tijdschrift Nature.

De gletsjers in de Himalaya slinken steeds sneller en kunnen al tegen het einde van deze eeuw voor 80 procent verdwenen zijn. Daarmee komt de watervoorziening voor 2 miljard mensen in gevaar, waarschuwt een nieuw rapport.

De miljarden die nodig zijn voor de klimaatstrijd liggen voor het rapen. Tenminste: als we willen kijken naar de subsidies die nu nog steeds in fossiele brandstoffen worden gepompt, maar ook in het in stand houden van landbouw- en visserijpraktijken zoals we die nu kennen. Dat zegt de Wereldbank.

Landen en bedrijven verdringen elkaar om netto nuldoelstellingen vast te leggen in de strijd tegen de klimaatverandering. Maar wat vaak ontbreekt, zijn concrete strategieën om die ambities waar te maken.

Welk voedsel willen we en wat willen we ervoor opgeven? vraagt MO*columniste Virginie Platteau zich af. ‘De wereldbevolking voeden, dat wíl de agro-industrie niet. Overproductie en inadequate distributie zijn inherent aan het systeem waarin winstmarges voorgaan op het voeden van de mensheid.’

Om CO2 maximaal uit de atmosfeer te halen en op te slaan, kijken we al lange tijd hoopvol naar ecosystemen aan de kust, zoals mangroven en zeegras. Ook de volle zee blijkt heel wat onbenut potentieel in zich te dragen, zeggen wetenschappers.

Rijke landen zijn bijna 180.000 miljard euro verschuldigd aan ontwikkelingslanden, stelt een studie in Nature. Ze zijn immers verantwoordelijk voor een in verhouding hogere CO2-uitstoot, terwijl arme landen het zwaarst worden getroffen door de gevolgen daarvan.

De wereld hinkt ver achterop bij de doelstelling om iedereen tegen 2030 toegang te geven tot betaalbare en duurzame stroom. Wereldwijd moeten nog altijd 674 miljoen mensen het zonder stellen, blijkt uit een rapport van verschillende VN-instellingen en het Internationaal Energieagentschap (IEA).

Tijdens de legendarische coronalente van 2020 herontdekte MO*columniste Virginie Platteau de weldaden van tuinieren. Het voelde aan als een welgekomen pauze, maar niet op de manier zoals eerste minister De Croo dat ziet.

Het gebruik van brandstoffen op basis van dierenvetten neemt toe in Europa. Maar wat gepromoot wordt als een schone brandstof voor auto’s en vliegtuigen, maakt ons transport in werkelijkheid minder duurzaam volgens koepelorganisatie Transport & Environment (T&E).

De kritiek op een eenzijdige focus op individuele verantwoordelijkheid in de klimaatcrisis is terecht, en tegelijk mogelijk een beetje misleidend, schrijft MO*columnist Jan Mertens. ‘Laten we naar onszelf kijken als burgers, en niet als consumenten. Individuele stappen doen ertoe.’