Dit is een canon- en vlagvrij stuk. Sta mij toe om in een wijde boog rond de verhitte discussie van het moment te lopen. Ik wil niet meezwieren in een dans die de mijne niet is. Als ik iets wil reclaimen dan is het publieke ruimte, de straat, politieke besluitvorming maar niet de lading van een vlag.

Wat is het, dat sommige mannen willen bewijzen? Een beetje gefrustrureerd misschien? Is de nood zo hoog? Billen en borsten, dat zien we toch al in de lagere school bij het vak seksuele voorlichting, toch?

Vijftig worden, of erger nog een halve eeuw oud, was en is in sterke mate een groot taboe in het Westen. Niet zo in China. Enkele jaren geleden beloofde mijn oudste zus zichzelf: ‘Na mijn vijftigste doe ik alleen wat ik graag doe’.

De stilzwijgende afspraak tussen volk en machthebbers, dat die laatsten ongecontesteerd de touwtjes in handen mogen houden zolang ze de maatschappelijke orde bewaren volgens de regels van de morele economie, is verbroken. Het volk verdween uit het zicht. Het volk komt op straat.

Eind maart zou het Verenigd Koninkrijk de deur van de Europese Unie definitief achter zich dicht moeten trekken. Het is een zelf-gekozen verarmingsoperatie, zegt Matthias Somers, het resultaat van een adembenemende combinatie van dwarse koppigheid en ijdele stompzinnigheid, partijpolitieke intriges en persoonlijk gestuntel, die het l ...

Anya Topolski heeft de voorbije weken en maanden met veel belangstelling de wekelijkse #YouthforClimate-protesten gevolgd. Wat haar opviel: het plezier waarmee de jongeren protesteren. En de vaststelling dat politiek en media niet goed weten hoe om te gaan met dat plezier.

Toen ze haar zoons wilde idee van de tocht naar Brussel vernam, was Bieke Purnelle allesbehalve enthousiast. Om het plan uit z’n hoofd te praten zette ze diverse tactieken in. Zonder resultaat.

Dat schijnbaar onschuldige feesten plots een politiek probleem worden, is ons niet geheel onbekend. Het “Pietenprobleem” in onze contreien heeft de laatste jaren fel gemoederen opgehitst. Dat een gelijkaardige discussie opborrelde in China tijdens de afgelopen kerstperiode was even schrikken.

Enkele duizenden jongeren spijbelden donderdag om de politici in Brussel met aandrang te vragen een deftig klimaatbeleid te voeren. Ze maakten MO*columniste Bieke Purnelle onredelijk blij, met hun zelfverzekerde gejoel en hun jeugdige vastberadenheid.

Halverwege oudejaarsnacht doorkruiste Bie Vancraeynest de gemeente Molenbeek, op zoek naar een deelfiets toen de rust al lang was weergekeerd tijdens wat Het Nieuwsblad omschreef als een oorlogsnacht. Pas toen ze thuiskwam en met een restje champagne door het nieuws van de nacht scrolde, zag ze wat er zich bovengronds had afgespeeld. Maar ...

We liepen daar met vele duizenden, die zondag in Brussel. Het zou de grootste klimaatmars ooit worden, zo zou blijken. Onderweg maakten we grappen, omdat het soms letterlijk voor geen meter vooruitging.

Het woord ‘activist’ roept doorgaans beelden op van meutes boze burgers, gewapend met vlaggen, pamfletten en megafoons. Wie activist zegt, bedoelt vaak relschopper, oproerkraaier, lawaaimaker, ordeverstoorder. MO*columniste Bieke Purnelle staat even stil bij het verrassend vriendelijke gezicht van verzet.