Brussel is een geval apart. Niet alleen omwille van de Belgische staatsstructuur en de aanwezigheid van Europa maar omwille van de haast grenzeloze mix in het straatbeeld.

‘We zijn vandaag bezig met het organiseren van het integratiebeleid dat we eergisteren nodig hadden’, zei Jozef De Witte, directeur van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding op een recent MO*debat, georganiseerd door de Vereniging voor de Verenigde Naties. ‘En bovendien is een integratiebeleid of een inburgeringsbeleid allesb ...

Het is om problemen vragen in deze gemediatiseerde en dus op eenvoudige boodschappen gerichte tijden: twee boeken en een tentoonstelling dezelfde naam geven. Het loont de moeite om alledrie te leren kennen.

In de historische roman De Vrije Wereld schetst David Bezmozgis een familieportret van drie generaties Sovjetburgers die de onzekere sprong wagen en migreren. De familie Krasnanski is Lets, joods en onderweg. De combinatie van die verschillende identiteiten levert een verassend verhaal op.

Een verhaal over Ivoorkust dat de lezer meteen ook iets leert over autochtone en allochtone kwesties in ons Vlaamse tochtgat aan de Noordzee? Antropoloog Karel Arnaut doet het in zijn jongste boek Ten Westen! Activisme, migratie en subalterniteit in Ivoorkust.

In 2000 vluchtten Oumar en Fatima vanuit het platgebombardeerde Grozny naar België. Tien jaar later keert het echtpaar voor het eerst terug naar geboorteland Tsjetsjenië, in het gezelschap van journalist Jan Stevens en fotograaf Tim Dirven.

Een kunstwerk herleiden tot zijn etnische oorsprong: het is vragen om problemen. Als je het hebt over de migrantenfilm als een zelfstandig genre, is het niet anders. De makers van die films gaan dan op hun achterste poten staan. Ze wijzen op de universele kracht van hun werk, die de eigen gemeenschap overstijgt. Nochtans is de benaming ‘migrantenfi ...

Drie Sterke Vrouwen van de Frans-Senegalese Marie Ndiaye is geen vrolijk boek, noch een hapklare leesbrok. Ndiaye weeft met chirurgische precisie drie verhalen over al wat angstig, sterk en zwak is in de mens.

De Angolese Vinny vertelt hoe hij zich zijn aankomst in Brussel in flarden herinnert: het lekkere eten, de heerlijke dut tijdens de vlucht naar Zaventem, de eerste echte douche. Maar ook: de file waar ze drie dagen, samen met andere mensen, moesten wachten, de injecties, de vingerafdrukken, het huisje waar hij de laatste drie dagen samen met zijn m ...

Eenvoudig, grappig, ontroerend, beklemmend –dat zijn een paar kwalificaties die gegeven kunnen worden aan de verhalen in En we gaan nog niet naar huis. Gastarbeiderskinderen over hun jeugd.

Met het woord heeft mij gered maakte de Nederlandse filmmaakster Barbara Den Uyl in de eerste plaats een poëtische film over de Iraaks-Belgische schrijver en dichter Rodaan Al Galidi.