“Commons”, waarbij mensen gezamenlijk iets beheren en daar afspraken over maken, zitten in de lift. MO*columniste Liesbeth Gijsel juicht zulke initiatieven toe. Met buren beheert ze zelf een samentuin.

Het klimaatprobleem is vooral een kwestie van ongelijke verdeling en van een beleid dat ongelijkheid in stand houdt en uitvergroot, schrijft MO*columnist Bieke Purnelle. Een ‘one size fits all’-beleid met wat sociale correcties hier en daar. Aan de kern van de zaken wordt niet geraakt.

Het debat over de koopkracht is cruciaal, weet MO*columnist Jan Mertens. Maar het kan er ook voor zorgen dat sommige fundamentele vragen uit beeld blijven. ‘Ik heb mijn 100 euro energiepremie overgemaakt aan een armoedeorganisatie in mijn buurt.’

Het PFOS-dossier leerde ons veel over de Vlaamse industrie en milieubeleid, zegt MO*columnist Thomas Goorden. Maar leerde de politiek daar wel iets uit? ‘De tijd dat de industrie naïef op haar woord werd geloofd is voorbij.’

Als de schrik je om het hart slaat bij de gedachte dat je één zondag zonder auto moet, dan ben je niet vrij maar extreem afhankelijk, schrijft MO*columniste Bieke Purnelle. De auto als symbool van vrijheid is een gek idee in een land waar de fileberichten even lang duren als het radionieuws.

Door corona beseffen veel mensen dat het leven kort is, schrijft Jan Mertens. Maar dat besef hoeft niet per se te leiden tot vluchtgedrag. ‘De drang naar de lente is groot, maar misschien is het net goed om af en toe in de winter te blijven en verder het ritme van de seizoenen te volgen.’

Er zit meer vrijheid en vooruitgang in het streven naar een 'genoeg voor iedereen' dan in het blind vasthangen aan een ‘steeds meer’, schrijft MO*columnist Jan Mertens. ‘In de trein zie je ook altijd van die mensen die vinden dat ook hun boekentas en voeten een zitplaats nodig hebben.’

Er moet blijkbaar opnieuw bespaard worden want er zou geen geld meer zijn. Tine Hens stelt cynisch vast dat je in Vlaanderen blijkbaar makkelijker geld krijgt als je je omgeving vervuilt dan wanneer je je inzet voor meer cultuur, minder armoede, beter onderwijs en een goede gezondheid voor iedereen.

De verleiding is groot om bij al het beangstigende nieuws over het klimaat het hoofd te laten hangen en te prevelen ‘We’re doomed. Het is te laat’, schrijft Tine Hens in haar column. Maar als het gaat over klimaat bestaat te laat niet. Te traag, ja, te aarzelend, absoluut. Maar te laat? Nee.

Het gebrek aan kennis van de Europese president over de oplossingen die nu al bestaan om de klimaatcrisis te bestrijden is schrijnend, vindt Tine Hens. ‘Wie in de 21ste eeuw beleid wil voeren, vaart blind zonder inzicht in wat er met de levende wereld om hem heen gebeurt.’

Wie dacht dat de klimaatcrisis ver weg was, is eraan voor de moeite. Wat daar leek, is misschien wel altijd hier geweest, in onze keuzes, schrijft columnist Jan Mertens. ‘Het wassende water nodigt ons uit om een goede voorouder te worden.’

Columnist Jan Mertens hoopt dat de "heropening" van de maatschappij na corona geen stap terug wordt naar een model van vooruitgang dat ons al in te veel problemen bracht. 'Blind voorthollen zal alleen de ongelijkheid verder vergroten.'