De bewering dat toernooien en wedstrijden apolitiek zijn of horen te zijn is absurd, vindt MO*columniste Bieke Purnelle. Sport en politiek zijn immers onlosmakelijk met elkaar verbonden. Het verhaal van de sport leest als een omnibus vol onversneden politieke beslissingen.

De recente volkstelling in China toont dat de bevolking gestegen is. De actieve bevolking is kleiner geworden, de geboortecijfers zijn laag en Chinezen worden alsmaar ouder. Dat schept enkele kansen om een beter sociaal beleid af te dwingen, schrijft MO*columniste Ching Lin Pang.

Het is een vraag die meer mensen zich stellen: 'Ben ik goed bezig?' Columniste Naima Charkaoui probeert vanop afstand naar zichzelf te kijken. Ze vraagt zich af of haar daden bestand zullen zijn tegen de kritiek van toekomstige generaties.

MO*columniste Bieke Purnelle vraagt zich al decennia af wat ‘de juiste toon’ is en hoe je onrecht tegenover vrouwen het beste kan aankaarten. ‘Feminisme moet gezellig zijn’. Alleen: gezelligheid wordt schromelijk overschat, vindt ze. Onrecht wegwerken is namelijk geen vreedzaam theekransje.

Twintig jaar lang zweeg ze erover, maar recente gebeurtenissen zetten Anya Topolski ertoe aan om de stilte te doorbreken. Ze doet een dwingende oproep om eindelijk komaf te maken met het elitarisme, seksisme en racisme binnen de academische wereld. Wat het allemaal nog erger maakt, is het zwijgen van de academische gemeenschap.

“Gelukkige Vrouwendag” was trending, maar MO*columniste Bieke Purnelle heeft het er moeilijk mee. ‘Zolang we niet eens niet inzien waarom ook vrouwen recht hebben op een waardig loon en leven, wil ik geen gelukkige vrouwendag, pralines of goedkope haardrogers meer zien.’

Lisette Ma Neza weet niet of ze aan heimwee lijdt of aan Fernweh, een gemis aan ergens ver weg. Ze weet alleen dat ze altijd weg wil. Op zoek naar avontuur? Naar vrijheid? Of in de hoop ergens te belanden, aan te stranden waar ze niet “de ander” is?

Twee weken terug was het Internationale Vrouwendag. Die ging, althans in mijn leefwereld, verre van onopgemerkt voorbij. Ook al is het aan de late kant, ik vertel er u graag over. Ik ben dan ook een man, die zijn nu en dan ietwat aan de trage kant, zoals verderop uit deze tekst zal blijken.

Vandaag is het internationale Vrouwendag. Sommige mensen durven op dagen zoals deze ook wel eens en vooral wijzen naar de rechten van vrouwen in landen zoals Saoedi-Arabië of Iran. Maar het zou goed zijn om niet alleen te wijzen naar andere landen, want voor onze eigen neus gebeurt er meer onderdrukking van vrouwen dan men denkt.

Geert Van Istendael nam deel aan een academische herdenking van de islamitische strijdster voor vrouwenrechten Fatima Mernissi. Hij trok eerder schoorvoetend naar Bozar, maar moest bekennen dat zijn achterdocht onterecht was.

11 november is Nationale Vrouwendag. We hebben ook nog eens de internationale op 8 maart. Dat zijn dus twee gelegenheden waarbij we op de vraag kunnen antwoorden: ‘En wanneer is het dan mannendag?’

Rachida Lamrabet heeft een nieuwe roman uit. Dat kan, zo vindt Michael De Cock, niet genoeg aandacht krijgen. Ook al zal al die aandacht verbleken bij de hysterische reacties en aandacht die haar deel waren na het Deburkanisation-project dat ze twee jaar terug op vraag van KVS schreef.