Ze houden winkels en cafés draaiende, halen kinderen tijdig van school of helpen tweeverdieners bij hun huishoudelijke taken. Sommigen doen dit al meer dan twintig jaar, ook al hebben ze geen geldige verblijfspapieren. Wie zijn deze vrouwen, die in de clandestiniteit meebouwen aan onze welvaart?

Een aantal vluchtelingen die in België aankomen, brengt een schat aan textielkennis mee. Het nieuwe naaiatelier REAntwerp creëert kansen om dat talent te kunnen benutten: ‘Zij bezitten kennis die wij nog amper in huis hebben.’

Negen jonge nieuwkomers maakten de kortfilm “Papieren Grenzen”. Over hun ervaringen tijdens en na de vlucht van huis. Over procedures en andere nieuwe uitdagingen die hen in België wachtten. 

Aan de oevers van het Tanganyikameer treurt een jongeman over een mislukte reis naar Europa. En hoe pijnlijk tegenstrijdig dat is met het verhaal van zijn oom. MO*journaliste Elien Spillebeen dook mee in het tragische heden en verleden van drie generaties in een Burundese familie.

Waarom vroegen ongezien veel Burundezen vorig jaar asiel aan in ons land? De crisis in hun land is de grondoorzaak, maar het was de Servische Kosovodiplomatie die hen naar Europa bracht. Een reeks van politieke beslissingen met grote menselijke gevolgen. MO* bracht ze in kaart. 

Steeds meer Afrikaanse en Aziatische jongeren gaan studeren in de Turkse Republiek van Noord-Cyprus (TRNC). Het land verklaarde zich in 1983 onafhankelijk maar wordt alleen door Turkije erkend. Met beurzen en faciliteiten voor internationale studenten wil de TRCN zich alsnog op de kaart te zetten.  

De kans bestaat dat de groenten en het fruit in onze supermarkten geplukt en verpakt zijn door een arbeidsmigrant in het zuiden van Spanje. Tienduizenden mensen werken daar, vaak onderbetaald en zonder verblijfsvergunning, in bloedhete plastic kassen. ‘Goedkope groenten, ja. Maar tegen welke prijs?’

De Russische invasie heeft de levens van de Oekraïners van de ene dag op de andere veranderd. Om miljoenen slachtoffers een menswaardig leven te bieden, steeg de gehavende Oekraïense samenleving boven zichzelf uit. In april, oktober en januari volgde MO* de gestroomlijnde hulpmachine.

Dit is een verhaal dat de dwaasheid blootlegt van de dictaten van de bureaucratie. Wie, zoals Salim, de onwaarschijnlijke pech heeft om papierloos geboren te worden, moet hoog springen om nog maar in de buurt van burgerschap te komen.

Nog te veel Oekraïense kinderen gaan niet naar de reguliere scholen in de EU-landen waar ze opgevangen worden. Maar dat kan schadelijke gevolgen hebben. MO* ging kijken in Roemenië. ‘Wat de kinderen hier doen, moet later kunnen meetellen. Want niemand weet hoe lang de oorlog zal duren.’

Vorige week vond de Oekraïense politie een massagraf in de heroverde Oost-Oekraïense stad Izjoem. Dit is het verhaal van de familie Astafjev, die hemel en aarde verzette om hun oude vader uit de hel weg te halen. En van Roemenië, dat tienduizenden vluchtelingen op weg helpt naar een nieuw leven.

Onderdrukt en vervolgd worden omwille van je geloof: dat is een van de redenen die recht geven op asiel. Maar migratie biedt toch niet altijd de verhoopte veiligheid, zoals voor veel Pakistaanse christenen in Griekenland.