Waarom Zuidoost-Azië nood heeft aan een eigen Ruby Rose

Onlangs organiseerde Prem International School het jaarlijkse Dance Fest, een dansfestival voor en door leerlingen van onze en andere internationale scholen uit de buurt van Chiang Mai. Al vanaf de eerste opvoering was de toon gezet: blote buiken, té strakke jeans, suggestieve heupbewegingen, lange haren zwiepend van links naar rechts en te veel make-up. Niks mis mee, ware het niet dat de gemiddelde leeftijd van deze danseresjes ongeveer veertien jaar was. Er is iets grondig fout met het vrouwenbeeld onder de Thaise, Koreaanse en Chinese meisjes. Het status quo is totaal. 

Van Hello Kitty in rechte lijn naar Playboy

Hoewel Thailand de reputatie heeft een land te zijn waar seksuele vrijheden en voorkeuren alle kanten op kunnen, waar ladyboys deel uitmaken van het straatbeeld, homo, lesbo of hetero zijn allemaal door de beugel kan en menig westerling ongebreideld ‘liefheeft’ ongeacht generatieverschillen, in datzelfde land zijn Hello Kitty en Minnie Mouse de ongekroonde koninginnen. Naast de ladyboy, hand in hand met haar / zijn vriendje, loopt de volwassen vrouw met het Hello Kitty T-shirt en de Minnie Mouse sokjes aan. Bloot is choquerend en de preutsheid is totaal.

In dit tegenstrijdige landschap groeit een nieuwe generatie meisjes op, Thais, maar ook Koreaans en Chinees, en zij proberen zich doorheen deze stereotypen een weg te banen en een identiteit te vormen. Beyoncé is een rolmodel, maar daarnaast is er ook de gigantische populariteit van K-Pop, Koreaanse popmuziek die Zuidoost-Azië, maar stilaan ook de rest van de wereld, heeft veroverd. K-Pop is een kruising tussen Koreaanse en westerse popmuziek, overgoten met een saus van lust en heupgewieg, ja zelfs het occasionele grijpen naar het kruis. De popsterren zelf zijn tieners en zijn de spiegel die de meisjes in onze klassen zichzelf voorhouden. Voor het dansfestival vond het merendeel duidelijk haar inspiratie bij de doorsnee K-Pop choreografie.

De studentes is onze klassen zijn intelligent, open-minded en bereiden zich stuk voor stuk voor op een internationale academische schoolcarrière. Niets dan goeds, behalve dan als het gaat over wie ze denken dat ze zouden moeten zijn. 

Terwijl in het westen liters zelfbruinende crème over de toonbanken schuiven, is hier ‘witter dan wit’ het ultieme ideaal.

 

Ik vang al eens een gesprek op, tussen twee lessen: vaak gaat het over de laatste make-up die werd buitgemaakt, de nieuwste whitening cream op de markt want - God beware hen - een zongebruinde teint is uit den boze. Terwijl in het westen liters zelfbruinende crème over de toonbanken schuiven, is hier ‘witter dan wit’ het ultieme ideaal. Onze school is een uniformschool en dat is maar goed ook, want anders zou er dagelijks een strijd moeten worden aangebonden tegen te korte shorts, blote buiken, clubbing outfits en te diepe decolletés.

Dit alles om te illustreren dat het ideaal van hoe een vrouw er moet uitzien in Zuidoost-Azië verkeerdelijk de pan uit swingt. Het heeft alles te maken met de Aziatische beeldcultuur, die een absurd eenzijdig en verarmd vrouwenbeeld ophangt. Ook de mode speelt een rol: het uniform vandaag is de strakke jeans, hoge taille, de korte shorts, inclusief blote buik. Het enige alternatief is Minnie Mouse.

Onder dat alles ziet de huid ziet er spookachtig wit uit. 

Dat is wie de meisjes willen zijn. Of beter wat de meisjes denken dat ze willen zijn. Er zijn weinig uitzonderingen op deze regel

Ruby Rose to the rescue

In het westen is Ruby Rose voornamelijk bekend van haar opvallende verschijning in de populaire serie Orange is the new black, maar dat zou haar te weinig eer aandoen. Ruby Rose is DJ, model, actrice, maar bovenal symbool voor het doorbreken van het vrouwelijke status quo. Haar kortfilmpje, Break Free, is een mooie symbolische campagne voor echtheid, een waar pleidooi tegen r/hokjesdenken:

Vrouw of man zijn is een state of mind, maar bovenal een maatschappelijk etiket. Voor Zuidoost-Aziatische meisjes is het vrouw-zijn verworden tot een trashy verpakking van vleselijk geweld.

Ruby Rose, can you send your Asian twin sister to this side of the world, please?  

Ik ben geen feministe, noch suffragette, geen vrouwenrechtenactiviste. Ik ben geboren in een vrouwenlijf in het gezegende jaar 1980 en ben daar tevreden mee.  Ik heb kort haar, een paar tatoeages, hou van motorrijden en vind roze een verschrikkelijke kleur. Maar ik hou ook van hoge hakken, een strak kleedje van tijd tot tijd en ik ben niet vies van een decolleté. Wat ik tijdens mijn lessen uitkraam is soms van minder groot belang dan hoe ik mezelf presenteer. Daarom, aan al onze meisjes: say no to the status quo.