Water, bron van leven

Nagapattinam is een stadje aan de oostkust van Indië, en werd zwaar getroffen door de tsunami in 2004. Hierdoor stroomde na de tsunami het geld binnen van alle hoeken van de wereld, bijvoorbeeld om problemen met verzilt water en akkers aan te pakken. Het gebied heeft echter altijd al deze problemen gekend. Het ligt in de delta van de Cauvery rivier. Deze rivier heeft een grote dam stroomopwaarts, waardoor de landbouwers in Nagapattinam afhankelijk zijn van wat er stroomopwaarts gebeurt en beslist wordt. Soms hebben ze krijgen helemaal geen water van de rivier, soms staat het water zo hoog dat het zelfs niet mogelijk is om het water in de rijstvelden op een redelijk niveau te houden. Hier komt dan nog bij dat de regenval erg onvoorspelbaar is. De monsoen  kan laat komen, veel of weinig regen lossen, of tropische stormen met zich meevoeren. Dit alles betekent dat droogte en overstromingen elkaar aflossen, en dat de tsunami eigenlijk maar een kers op een grote problematische taart was (niet dat ik het effect ervan wil ondermijnen!).

Tijdens mijn verblijf hier heb ik met een heleboel landbouwers gesproken over verschillende zaken, en altijd weer komen de waterproblemen bovendrijven. Water is hier een erg konkreet en groot probleem.

Tijdens ons verblijf hier wonen we in een klein appartementje, mooi en rustig gelegen buiten het centrum. We zijn erg blij met ons stekje, al is er één groot nadeel aan: het water. Het stroomt in een vieze bruingele straal uit de kraan. Het is opgepompt grondwater, en om één of andere reden komt het boven in deze kleur, en zout. In dit kustgebied is zoet water schaars. Maar waarom het water deze vieze kleur heeft, daar heeft niemand een verklaring voor. Ondertussen zijn we overgeschakeld op het water van een kraan beneden ergens om ons te wassen. Dit water is minder zout en om één of andere reden wat minder bruin. Het is echter nog steeds ondrinkbaar, waardoor we aangewezen zijn op water dat we in grote bidonnen kopen.

Ons waterprobleem is vervelend, maar ik heb hier zitten denken dat het misschien wel een nuttig deel uitmaakt van mijn verblijf hier. Het is misschien net ietsje te oneerlijk om alle problemen waar de mensen hier dagelijks mee geconfronteerd worden te kunnen ontlopen. En dat we juist met water een probleem hebben is voor een leerrijke ervaring. Ik ervaar zelf, in een minieme en tijdelijke vorm, hoe het leven kan zijn voor al die miljonen mensen op deze planeet die nog steeds geen toegang hebben tot poper drinkwater. Het herinnert me eraan hoe belangrijk water is, en ik denk dat het me ‘wakker’ zal houden om zoveel om de waterproblematiek te leren als ik maar kan.