Ramsey Nasr, dichter van “het” vaderland.

Ramsey Nasr werd in Nederland geboren. Zijn moeder is Nederlandse, maar  zijn  vader is een Palestijn met nog  veel familie in Palestina. Daarom werd Ramsey de laatste tijd regelmatig aangesproken over de oorlog in Gaza.

Debat bij Phara.

Vorige week was hij op de VRT te gast bij Phara, samen met Professor Rik Coolsaet en joods journalist Michael Freilich. 

Je kon goed merken dat de  oorlog in Gaza hem en zijn familie emotioneel erg raakte, maar hij speelde die emoties niet uit. Hij  pleitte niet voor Palestina.  Hij vertelde rustig zijn persoonlijk verhaal over de realiteit zoals hij die kon ervaren. Heel redelijk, verstandig en met bereidheid tot relativeren.

Het was wel grappig hoe hij zich niet in de val liet lokken door Michael Freilich, die zijn klassieke strategieën bovenhaalde om moeilijke punten te vermijden en het programma naar zijn hand te zetten. Ramsey Nasr ging er niet op in. Toen Freilich foto’s bovenhaalde om te bewijzen dat Hamas  kinderen opleidt tot terroristen, zou ikzelf er regelrecht ingetrapt zijn. Ten eerste: wie kan bewijzen waar die foto’s genomen zijn, wie erop staat en waarom die kindjes dat geweer vasthadden? Ten tweede, elke joodse jongere moet 2 jaar naar het leger, waar ze duidelijk ook geen vredesspelletjes spelen. Is het dan zo fout dat de kinderen van de “vijand”  zich minstens leren verdedigen? Nasr reageerde verstandiger dan ik. Hij gaf enkel blijk van zijn ergernis en zei dat het nu genoeg moest zijn met die afleidingsmanoeuvres.

Dichter des vaderland.

Nederland verkoos hem Ramsey Nasr deze week tot dichter van het vaderland. Ik had men gerust die titel gegund in Belgie. Maar het land van zijn vader, dat is eigenlijk Palestina.

Hieronder het gedicht dat naar aanleiding van die verkiezing in de pers kwam.

ik wou dat ik twee burgers was (dan kon ik samenleven)

en dit is mijn gedicht, komt u binnen
let niet op de galm, wees niet bang
laat ons beginnen in leegte
welkom in mijn krater van licht

ooit kwamen wij samen, u en ik, weet u nog
koel leefden wij op in de glans van een roemer
onze schaduwen als helder kristal
onze roem even terloops als de lichtval
op de brief van een windstille vrouw

goudbestoft waren wij
bleek, bijna doorschijnend van liefde waren wij
wij loken de ogen voor de ander

en wij hielden van boetedoen
vroeg iemand hoe het met ons ging
dan zeiden we naar waarheid
we schamen ons kapot, meneer
wij waren er heilig van overtuigd
dat wij ooit onze bloedeigen heer
zelf met gesels ineengeslagen
en op eigen houtje gekruisigd hadden
de apocalyps stond bij voorbaat
als straf op ons netvlies gebrand

en wat is er gebeurd in die paar eeuwen
dat wij even de andere kant opkeken?

ik wilde u graag een vaderland tonen
vormvast, zuiver en met volgehouden metaforen
een gedicht kneden over ons, maar toen ik begon
moest ik toezien hoe hier het ene volk
het andere spontaan begon te vagen
als twee onverenigbare republieken

hoe kwamen wij zo snel van nietig tot lomp
van weerschijn tot alomaanwezige schreeuwhomp?
hoe kon uit zuinige rupsen dit hummervolk opstaan?

ze zeggen: omdat god verdween - onze vader
had besloten nog wat onzichtbaarder te worden
dan hij al was, kijken of dat kon, nee dat kon niet
weg was god
en in dit stilleven met grote afwezige
stonden nu de verbijsterde nederlanden
hun monden nog vol van vergankelijkheid
vol wuftheid en alom gewaardeerd doodsverlangen

al hun ijdelheid was ijdelheid gebleken
al hun schijn, hun gekoesterde slijk, heel dit spiegelpaleis
dat men ooit voor oneindigheid hield
werd nu voorgoed onbewoonbaar verklaard
je hoorde de rijp op hun zielen kraken

en uit dat gat - daar werden wij geboren
kevin, ramsey, dunya, dagmar, roman en charity
als bij toverslag kwamen wij tevoorschijn
bungeejumpend, met oranje opblaashamers
gillend en krijsend en antidepressief
of zwijgend voor een breezer gegangbangd
welkom in nederland vakantieland

ja dat krijg je ervan, dit volk houdt men over
wanneer je de schuld uit ons lijf ramt
we vullen de holte met glimmende leegte

tussen psalmenzangers en pillenslikkers
tussen het goud en het blingbling
vond ik een land dat werd opgeheven

dit land is de wraak van de voorvaderen
als een beeldenstorm razen zij in ons voort
maar het bestaat - zoals ook het verband
tussen kinderstring en boerka bestaat
tussen karnemelk en comazuipen: hol en bol
schuiven wij onze eeuwen ineen

elkaar opheffen is onze kracht
wij streven van nature naar leegte
zoals een cycloop naar diepte snakt

ziet u, een vaderland wilde ik u tonen
niet deze woestijn van oneindige vrijheid
maar hier wonen wij, en hoe mooi zou het zijn
als iemand ooit als een tweedehands godheid
rijm voor rijm een land zou bouwen
voor dit volk dat zijn volk mist

hier, in de open kuil van onze ziel
juist hier zou iets groots kunnen worden verricht
laat ons beginnen met een gedicht

Ramsey Nasr - Dichter des vaderlands Nederland