Dog Company - 4th Platoon

Kort daarop zouden we vertrekken naar een district waar blijkbaar twee Taliban een IED (Improvised Explosive Device) hadden proberen plaatsen, maar daarbij zichzelf hadden opgeblazen. Luitenant Shane wil de dorpen Ghandey en Enzerkigh in de buurt van de ontplofte IED uitkammen. Onderweg pikken we enkele Afghaanse politie agenten en hun commandant Arafat op. Ik neem een reeks portretten van Afghaanse machinegunner, een figuur met zweetband en lang haar tot op zijn schouders.
De Amerikaanse soldaten noemen hem Patrick Swayze uit Dirty Dancing. Ik noch hem hebben geen besef dat dit zijn laatste foto’s zijn. We rijden doorheen een soort wadi die ons naar de plaats van de ontplofte IED brengt. De politie agenten racen als een stel gekken doorheen de Wadi en breken de vooras van hun jeep.
We rijden verder met de humvees tot de kuil die de explosie gemaakt heeft. Overal in het rond liggen stukjes hersen, vingers en andere lichaamsdelen temidden van een opgedroogde plas bloed die gretig werd opgeslorpt door het fijngemalen stof in de wadi. Wanneer de as van de jeep gemaakt is rijden we verder naar het volgende dorp. De Afghaanse politie gaat voorop. Bij het zien van de soldaten rennen de vrouwen jammerend in alle richtingen weg. Er is geen enkele man te bespeuren.
Een van onze vertalers, Omar genaamd, praat met de vrouwen. Hij vertaalt voor Luitenant Shane dat alle mannen de begrafenis bijwonen van de twee mannen zichzelf hebben opgeblazen in het volgende dorp. We rijden met de Humvees verder doorheen de Wadi naar het dorp Enzirkigh. Luitenant Shane wil geen risico nemen en besluit met de Humvees dwars door het dorp te rijden, in rechte lijn naar de plaats waar de begrafenis plaats vindt. We rijden via een smal stoffig weggetje de heuvel op waar het dorp zich bevindt.
De Humvees zijn zo breed dat ze net tussen de lemen huisjes door kunnen passeren. Net voor we het centrum van het dorp bereiken waar de begrafenis plaatsvindt, passeren we een groep van honderden vrouwen die tegen de lemen muren van de huisjes samengetroept zijn en verschrikt dieper onder elkaar wegkruipen bij het zien van de Amerikanen. Ik hoor door mijn headset de stem van de Luitenant die paniekerig aan de eerste Sergeant Blocker vraagt of de vrouwen zich verscholen hebben voor de Taliban. Geen antwoord.
We rijden verder. Op de binnenplaats van het dorp zitten honderden Pashtu mannen met rostgeverfde lange baarden in witte gewaden neer op de grond. Het is er muisstil. Alleen hun blikken gaan van de opgebaarde man op het doodsbed richting de Amerikanen die uit hun Humvees stappen. De motoren worden stilgelegd. Ik volg platoon sergeant McNeil naar de neerzittende zwijgende menigte. Hij beveelt me brutaal geen foto’s te nemen, wat ik toch ongemerkt vanuit de heup doe.
Lyod, de vertaler gaat met ons mee. Er wordt geroepen dat iedereen die een Khalashnikov bij zich heeft die voor zich zichtbaar op de grond moet leggen. Ik vraag me af of dit begrafenismoment wel de ideale gelegenheid is om een heel Pashtu dorp onder schot te houden. Khalashnikov’s worden in alle stilte op de grond vooruitgeschoven.
Ik denk opnieuw spontaan aan de afwikkelingsscene uit Apocalypse Now waarin de volledige groep aanhangers van Kolonel Kurtz hun wapens in alle stilte op de grond leggen en opkijken naar hun nieuwe leider. De sergeant stapt naar het doodsbed en roept het het dorpshoofd bij zich. Hij trekt het laken van het lijk weg en neemt foto’s van zijn bijna onherkenbaar verminkte gezicht.
De sergeant vraagt aan het dorpshoofd wie de man is. Hij antwoord hem dat beide mannen die omgekomen zijn inwoners van het dorp zijn en op de IED gestapt zouden zijn. Ze zouden in geen geval iets met de plaatsing van de IED zelf te maken hebben. Luitenant Shane gelooft er geen bal van, maar besluit gezien het gevoelige moment te vertrekken en later terug te komen. De Humvee is vervuld met ‘pieces of shit, holy shit, son of bitches and fuck the motherfuckers’ wanneer we het dorp uitrijden.
Donnelly,de 21 jarige bestuurder van de Humvee tegen de sergeant: ‘Believe me Sir, those motherfuckers are all Taliban, we should waste them, all of them!’ Luitenant Shane vertelt me dat het een heel frustrerende situatie is omdat ze soms heel goed weten wie de Taliban is, maar er geen bewijzen gevonden worden. Hij besluit de volgende dag op te rukken naar Qalandar, een bergachtige regio op het einde van de Wadi waarvan hij vermoedt dat de Taliban er een toevluchtsoord hebben.
Iedereen maakt zich op voor de operatie. Na het avondeten en vanaf ‘s morgens vroeg spelen veel te dikke soldaten die geen rekening gehouden hebben met de voedselvoorschriften allerhande war games om zich moreel voor te bereiden op heavy battle theatre. Het zal nodig zijn. Ik praat met Omar, de vertaler die gisteren met ons mee was tijdens de begrafenis.
Hij vertelde me dat hij een enorme schrik had herkend te worden door de dorpelingen. Hij had zijn gezicht in een zijn sjaal gewikkeld en was me beginnen bidden toen we aan de lijkkist kwamen, omdat hij ervan ovrtuigd was dat de dorpelingen hem zouden vermoorden wanneer opdat hij
geen goede moslim zou zijn. De vertaler benadrukten me nogmaals dat wanneer de Taliban hen zou pakken, er hen een wrede dood te wachten staat.
‘First they will get my eyes out, after they will cut my head of, slowly…’