Gent voor Gaza: vreedzame actie is mogelijk.

Vredesmars

Velen meldden zich bij de start van de betoging aan als “peace keeper”. (Al wisten we zelf niet goed wat daarvoor nu de beste term is: ordediensten, stewards, begeleidingsdiensten, …?). We droegen herkenbare fluojasjes en werkten in teams. Er waren lijstjes met gsmnummers van de verantwoordelijken, voor het geval er iets zou mislopen. We deelden aan de betogers flyers uit met de oproep om mee het vreedzame verloop in het oog te houden.  Daarin werd nadruk gelegd op het mijden van racistische of antisemitische slogans en het weren van alle geweld. Bij het vertrek benadrukte Ludo dat ook nog eens door de megafoon.
Het vertrek was het enige ogenblik waarop ik twijfelde of ik als peace-keeper moest tussenkomen, toen een groep bleef doorscanderen, waardoor de oproep van Ludo bijna niet hoorbaar was. Zodra de betoging in beweging kwam, vond iedereen echter zijn eigen plaats. Het werd een fijne vreedzame namiddag. 

Gevarieerd publiek.

Ik ontmoette veel geëngageerde mensen die ik in lang niet gezien had.  We liepen door migrantenbuurten waar de mensen positief geïnteresseerd toekeken. De groepen betogers hadden veel verschillende affiches, slogans, foto’s, …  Aan creativiteit geen gebrek.

Er waren grote groepen alochtonen, maar daar kon je als autochtoon ook gezellig tussenlopen. Zelfs bij de Arabische slogans was er altijd wel iemand bereid om te vertalen. Er waren politieke groeperingen die slogans scandeerden, maar ook gezinnetjes die gezellig wandelden met hun kinderen. Vele ngo’s waren vertegenwoordigd door vrijwilligers van plaatselijke afdelingen. Er waren natuurlijk ook mensen uit andere steden, die zich actief willen inzetten voor Palestina en/of het vredesideaal. 

Op het einde sprak een betogende allochtoon mij vrolijk aan: jij ziet er tevreden uit! Hij had gelijk. Het gaf me een vreemd gevoel: kan je tevreden zijn op een manifestatie die gaat over een wrede oorlog? Ik was tevreden over de massale vreedzame solidariteit. Allemaal Gentenaars met eenzelfde doel.

Speeches.

Ook het speechmoment was de moeite waard. Ludo De Brabander van vrede vzw klonk mij als Palestina-activist bekend in de oren. De verantwoordelijke van de moslimbeweging en de imam brachten Arabische teksten en verwijzingen naar het moslimgeloof, maar steunden daarmee dezelfde oproepen. Ze bedankten de stad Gent en de politiediensten omdat zij de kans boden voor deze vreedzame manifestatie. Iemand bracht de boodschap van Palestijnse studenten. Een Gentse dominee bracht een korte prachtige toespraak. (Die zet ik integraal in een volgende blog.)
Bij het afsluiten van de betoging riepen de moslimsprekers de massa op om vreedzaam naar huis te gaan. Zo zouden wij aan de wereld te laten zien dat wij in Gent een vreedzame multiculturele gemeenschap zijn. Dat hebben we allemaal gedaan.

We hebben bewezen dat vreedzaam samenwerken perfect mogelijk is. Je moet natuurlijk alle betrokkenen respecteren als evenwaardige medewerkers, maar dat was geen probleem.

Verslaggeving.

VRT en VTM namen veel interviews af, maar daarvan zag ik nog niets op televsie.  Zo gaat dat: de boodschap van 4.000 vredelievende mensen is minder belangrijk dan de ravage van een groepje relschoppers. Er was die dag ook veel te vertellen over politiek getouwtrek over de naam SP-A.

In de de korte verslagen sprak men van “meer dan 1.000 mensen”. Op het vertrekpunt was dat zoiets, duidelijk minder volk dan gehoopt. Naarmate de mars vorderde, groeide de groep echter enorm aan. Halverwege sprak de politie al van bijna 2.500 mensen. Bij de afsluitende speeches viel het getal 4.OOO. Ik ben overtuigd dat het er inderdaad meer dan 3.000 waren.

In een medium hoorde ik ook iets over slogans tegen de joden. Het is mogelijk dat iemand zoiets geroepen heeft, maar ik heb dat niet gehoord. Het was absoluut niet de teneur in de betoging. Wat centraal stond was de aanval op Gaza. De beschuldigingen waren gericht tegen Israël en het zionisme.

Men wist te zeggen dat er meer migranten waren dan autochtonen. Dat klopt. Die mensen zijn duidelijk beter op korte termijn te mobiliseren. Er waren echter ook heel veel Vlaamse organisaties.

Een verslag in woord en beeld is nog te vinden op www.gentvoorgaza.be.

Waarom geen geweld?

De week van de voorbereidingen hoorden we berichten dat er in andere steden sms-boodschappen waren om naar Gent te komen. Ook bij groepen die bij vorige gelegenheden minder vreedzaam te werk gingen. Iemand van de politiediensten vertelde me achteraf dat ze effectief wat gekende relschoppers in Gent hadden gezien. Met hulp van de moslimgemeenschap is die groep op een discrete manier duidelijk gemaakt dat geweld in Gent niet in goede aarde zouden vallen. Het heeft gewerkt!