Enkele tips voor Israël.

In het nieuws hoorde ik de speech van Claude Marinower, Jood en lid van open-VLD.  Wat me blijft naklinken is de vraag: “Wat kan je anders doen, als men al jarenlang van aan de grens je land  bestookt met raketten?”
Het is een vraag die steeds opnieuw opduikt bij de verdedigers van de Israëlische aanval op Gaza.

Wat kan ik beter doen dan die mensen helpen een antwoord te vinden op hun vraag?

Enkele suggesties:

• Respecteer de internationaal afgesproken grenzen.
• Zorg voor een grondwet waarin alle inwoners van uw land gelijke rechten hebben, ongeacht hun geloof of afkomst.
• Laat uw inwoners geen illegale huizen bouwen op Palestijnse grond.
• Respecteer de mensenrechten, in het bijzonder het vluchtelingenrecht.
• Leg de resoluties van de VN niet naast u neer.
• Houd u aan de afspraken die u maakte op vredesonderhandelingen.
• Laat de journalisten en de internationale hulpdiensten hun werk doen.

Ik moet toegeven: ik heb die suggesties niet zelf uitgevonden en er zijn er ongetwijfeld nog meer. Ik schreef hier maar neer wat me nu te binnen schoot. Het zijn vragen en gegevens die al jarenlang circuleren op de internationale fora en in vredesonderhandelingen.

Mijn suggesties staan allemaal nauw in relatie met het internationaal recht en de Verenigde Naties. De VN wilde een nieuwe holocaust vemijden. Daarom kende diezelfde VN de Joden het recht toe om een staat op te richten. Danzij die ene beslissing bestaat Israël. Waarom weigert Israël dan al 60 jaar om de andere VN-regels toe te passen?

De gevolgen van die weigering kunnen we nu zien.

Dooddoeners.

De woordkeuze klinkt in deze context misschien dubbel. Ik wil vooral verwijzen naar de manier waarop de Zionisten al bovenvermelde suggesties wegwuiven met hun eigen voorgeprogrammeerde beschuldigingen. Een mooie, steeds weerkerende  tactiek.

Ze slagen erin de aandacht af te leiden van de eigen fouten, door de vermeende fouten van anderen in het voetlicht te schuiven. In de discussie die daarop volgt, staan niet meer zij centraal, maar hun vijanden. Daarin valt niet meer op dat ze zelf de voordien aan henzelf geuitte beschuldigingen eigenlijk niet kunnen weerleggen.

Daarom zou ik hier nog een suggestie toevoegen, voor alle betrokkenen: Werk niet met twee maten en gewichten, maar beoordeel de anderen zoals uzelf.

Tot slot zet ik hierbij een foto’tje dat ik op internet vond. Het beeld van een andere Joodse betoging.