Shit happens - 2

Het doet wat met een team, om samen de gruwel te aanschouwen van een vermoorde nachtwaker. We geraken er niet over uitgepraat. Wat er moet gebeuren om dit te vermijden, maar ook hoe het zo ver is kunnen komen. En waarom uitgerekend wij doelwit waren van deze brutale roofmoord.

In februari was er al een inbraak geweest. Toen werd de nachtwaker ook vastgebonden. Maar iemand van de buren heeft middenin de nacht de politie opgebeld, en de patrouillewagen kwam aan op het moment dat de buit werd naar buiten gesleept. Ze hebben alle computers laten vallen en zijn daarop naar de vier windrichtingen uiteengestoven. De nachtwaker is er toen met de schrik vanaf gekomen.

Zou het dezelfde bende kunnen zijn die het een tweede keer heeft geprobeerd? En ditmaal meer voorzorgen heeft genomen? Wie zal het zeggen?

Wellicht niet de politie. Tot onze verbijstering hebben ze onze medewerker die instaat voor het onderhoud van ons kantoor niet alleen opgeleid voor verhoor, maar ook beschuldigd van moord. Hij was de eerste om op de dag van de feiten het kantoor te betreden rond 6 uur, het normale begin van zijn dagtaak. Hij heeft meteen het lijk gevonden en enkele collega’s opgebeld, die de politie hebben verwittigd. En daarvoor wordt hij nu in beschuldiging gesteld.

“Ben je verwonderd, als er een lijk in de gracht ligt, dat niemand daarvoor de politie durft bellen?”, zegt een collega hoofdschuddend. Je wordt meteen als eerste verdachte beschouwd, en krijgt er nog lange tijd last mee.

Even later verschijnt Kizito zelf. Hij moet zich nog elke maandag melden bij de politie, daardoor kan hij niet meer zo matinaal zijn als gewoonlijk. Hij draagt zijn “release on bond” in de hand. De politie heeft hem vrijgelaten mits een familielid zich voor hem kon borgstellen. Hij heeft er zijn arme grootmoeder moeten voor optrommelen omdat zij het dichtst bij het politiestation woont. Als hij niet verschijnt bij de volgende oproeping wordt zij verantwoordelijk gesteld… Kan dit zomaar dat iemand wordt beschuldigd van een zwaar misdrijf als moord, zonder zelfs maar de geringste aanwijzing van schuld? We zullen een advocaat inschakelen.

Onze IT-man biedt zich al vroeg aan. Echt een kerel waar je kan op rekenen. Je hoeft er nooit lang op te wachten. En steeds vindt hij snel een oplossing. Zoals nu. Op enkele minuten tijd herstelt hij de internetverbinding. Ik sta paf. “Hoe ben jij daar zo snel in geslaagd, en dan nog zonder onze server, want die is toch gestolen?”, vraag ik hem.

“Ik weet uit ervaring hoe vaak servers in dit land worden gestolen, meneer”, legt hij uit met een krullende mondhoek. Ik zal daarom de internetverbinding nooit via een server laten lopen. En de router hebben de dieven niet aangeraakt. Dus volstond het de losgerukte kabels weer aan te sluiten, en ziedaar, VECO Oost-Afrika is weer online!

Midden onze dankbetuigingen aan het adres van de efficiënte IT-professional stapt plots een onbekende het kantoorterrein op. Hij komt vrijpostig het lokaal binnen waar we zitten te overleggen. “Is het hier dat ik een zachte lening voor mijn landbouwbedrijf kan krijgen?”, vraagt hij. We bekijken elkaar, dan weer hem.

“Hoe bedoelt u?”, vraag ik, niet zeker of ik het wel goed had begrepen. Hij herhaalt zijn verzoek.

“Ik ben hier toch bij VESCO, die organisatie die landbouwkrediet geeft? Ik heb dat uithangbord toch goed gezien?”.

De foutieve uitspraak van onze organisatie, VECO, doet een belletje rinkelen. Vorige vrijdag, de dag na de inbraak, heeft de New Vision een artikel gepubliceerd over de roofmoord, en niet alleen een S toegevoegd aan de naam maar ook wat met de klak gegooid naar wat die organisatie nu precies allemaal doet.

We leggen de man uit dat er een vergissing in het spel is, dat hij niet alles moet geloven wat er in de krant staat. Dat we geen zachte leningen geven.

“Dus jullie geven geen zachte leningen aan landbouwers?”, herhaalt hij traag, en kijkt nog eens goed het lokaal rond. “Het spijt ons, meneer, wendt u tot de journalisten die foute informatie verspreiden”, zeg ik hem.

Een gevoel van onbehagen overvalt me. Zegt het spreekwoord niet dat de moordenaar altijd terugkeert naar de plaats van het misdrijf? Stel je voor dat deze kerel één van hen is die werd uitgestuurd om nog eens poolshoogte te komen nemen onder het mom van het zoeken naar een lening. Je weet toch maar nooit met welke bedoeling vreemd volk over de drempel komt. Keek deze man nu niet net met iets teveel belangstelling de hele kamer rond? En waarom moest hij toch nog even de receptie binnenwippen nadat we hem hadden uitgelegd dat dit een vergissing van de pers was?

Eén ding is in ieder geval zonneklaar: onveiligheid is een groot gif in een samenleving. Elke vreemdeling die zich de komende weken zal aanbieden op ons kantoor, zal met veel argwaan worden bekeken als een potentiële medeplichtige van de roofmoord op onze brave jonge onschuldige nachtwaker.