De geruchtenmolen van de mijn

De aanwezigen, vooral vrouwen, schuiven onrustig op hun stoel. ‘Waar is hij nu? Waarom is hij niet op deze vergadering? Zegt dat niet genoeg?’

De vergadering in Sipakapa, het Westelijke hoogland van Guatemala, was nochtans anders gepland. Vandaag zou de onderzoeksinstelling COPAE de resultaten van één jaar watermonitoring rond de Marlin goudmijn voorstellen.

Die zijn, na drie jaren mijnactiviteit, niet van de poes. In de rivieren onder de mijn werden hoge waarden van arsenicum, koper, magnesium, ijzer en aluminium gemeten. Ze overstijgen alle nationale en internationale normen.

Maar de powerpoint gaat aan de aanwezigen voorbij. Iemand haalt een flyer boven waarop één van de trekkers van de historische volksraadpleging in 2005, beschuldigd wordt van omkoping. ‘Zie je wel!’

We bellen hem. Dat hij het zelf moet komen uitleggen. Als hij de zaal binnenkomt, steekt hij een fel discours af om zijn onschuld te bewijzen. ‘Overal zitten verraders. Ook in Sipacapa. Als Jezus het met 13 apostelen niet kon voorkomen, hoe willen jullie dan dat ik het met 11.000 inwoners doe?’

Het wordt stil. De vrouw geeft toe dat ze het niet zelf gezien heeft, enkel van horen zeggen… De gemoederen bedaren, de powerpoint wordt weer in gang gezet. Sipakapa no se vende. Een dorp als dit, voorbeeld voor heel Latijns-Amerika, is niet te koop.