WSF opent met gigantische stortbui

De openingsmars van het forum startte aan de haven van Belém. Al snel zat het verkeer in de ganse stad potdicht en zetten honderden taxi-chauffeurs onwillig toeterend de mars kracht bij. Méér dan de helft van de mars werd ingenomen door Brazilianen, massaal afgezakt uit het ganse land. Voeg daar nog een vierde latino’s bij en je krijgt een explosief mengsel van politiek en carnaval.
Politiek is een feest in Brazilië, toch voor de geëngageerde massa’s. Linkse Braziliaanse partijen als de regeringspartijen  PT (Arbeiderspartij), PcdoB (communisten) en hun opponenten PTSU en P-Sol waren sterk aanwezig. In een aantal campagnes, o.m. rond Palestina, blijven ze samenwerken, ondanks de verschillende politieke posities.
Een zaak waar we in West-Europa wel een puntje kunnen aan zuigen. Tientallen karnavalsgroepen, met sambadrums in de aanslag,  zorgden voor een hitsige en uitgelaten sfeer. Zelfs tijdens een uren durende plensbui werd er duchtig verder gefeest: ‘Weg met de regen, leve de strijd.’We merkten grote delegaties uit Cuba, Chili en andere Zuid-Amerikaanse landen.
Veel vakbonden ook, groepen van mensen (o.m. ambtenaren) die in staking zijn, vertegenwoordigers van kerken, basisgroepen, ecologische comité’s. Mensen van Greenpeace en Attac en een opvallende groep jongeren die opkwam tegen sexueel misbruik.
De inheemse volkeren waren talrijk aanwezig, getooid in (minieme) traditionele kledij, resoluut vooruit marcherend naar het podium, met één spandoek: ‘Wij houden van Brazilië, maar niet van het Brazilië dat ons land afneemt en onze rechten miskent.’ Tijdens hun toespraak op het podium werd het stil, al konden de organisatoren de persmensen er niet toe bewegen om de baan te ruime. De beste foto gaat voor!
Opvallend was dat de delegaties uit Europa veel minder talrijk opdaagden dan tijdens de eerste Wereld Sociale Fora in Porto Alegre. Toen hadden ook de grote internationale politieke of NGO-netwerken nog het gevoel dat ze echt moesten mobiliseren voor de zaak, dat ze er dienden te zijn. Ik kan me niet ontdoen van het gevoel dat ze nu wat afgehaakt hebben. Het gaat sommigen niet genoeg vooruit, grote structuren willen grijpbare zaken die volgens het geijkte systeem van meerderheid/minderheid efficiënte beslissingen nemen, om ze dan via campagnes te kunnen vertolken en te doen passen binnen de subsidiedossier-molen.
Zo wordt het allicht nooit binnen het WSF. Afspraken maken gaat traag en de horizontale manier van werken stimuleert verbanden die er nog niet zijn, maar is soms hinderlijk voor de bestaande giganten.
Ook de Vlamingen laten het dit jaar wat afweten. Een tachtigtal Belgen kwamen afgezakt. Onder hen heel wat mensen van ACV, een paar BBTK-ers, ’t Uilekot, Indymedia, Mayors for Peace,11 11 11, Socialistische Solidariteit, Oxfam-Solidariteit en het Belgisch Sociaal Forum. Er zijn wel veel Franstalige Belgen van het FGTB. In België zal men moeten beseffen dat dit landje niet kan achterwege blijven bij internationale mobilisaties. Een sterk Belgisch Sociaal Forum, met een minimum aan betaalde krachten, is een noodzaak om dit punt weer op te nemen. Daar zijn we evenwel niet meer aan toe: het BSF dankte zijn laatste werknemers een paar weken geleden af. Zijn twee werknemers een ondraagbare financiële last voor de Belgische vakbonden en grote NGO’s?
Onderweg legden we wat contacten met Belgen van Volens, die in Brazilië werken. Zij zetten hier met een paar honderd jongeren een communicatiekaravaan op waarin ze kwetsbare jongeren uit de volkswijken en favela’s leren omgaan met fotografie en film. Een mooi werk, met knappe resultaten. Samen met hen willen we de scholenwerking die ze opzetten in Halle en Lier, wat uitbreiden naar Z.O.-Vlaanderen toe.
Vanaf morgen gaan een paar duizend workshops van start die de deelnemers de gelegenheid geven om dit soort van contacten verder uit te bouwen.