Europa moet het been stijf houden

De Canadese verwerping van een verlenging van het Kyoto-protocol, vlak na de Klimaattop in Durban, was een klap in het gezicht van Europa, dat het onderste uit de kan had gehaald om dat protocol te redden en zijn reputatie als voortrekker in het klimaatbeleid waar te maken. De teerzandenlobby voert al een hele tijd de druk op de Europese Commissie op –met name via Groot-Brittannië (BP) en Nederland (Shell)– om te voorkomen dat teerzandolie het label “vuile olie” zou meekrijgen bij de herziening van de Brandstofrichtlijn, waaraan nu gewerkt wordt.

Die richtlijn kijkt naar het CO2- gehalte van de hele productiecyclus en voor teerzandolie ligt dat gehalte maar liefst twintig procent hoger dan bij conventionele olie. Momenteel lijkt de Commissie vatbaar voor de argumenten van de olielobby. Als ze toegeeft, zou dat de geloofwaardigheid van Europa’s klimaatbeleid zwaar aantasten en de verbeten inspanningen van Commissaris voor Klimaatactie Connie Hedegaard tenietdoen. Zij was het die in oktober de Commissie overhaalde om de teerzandolie af te houden.

Als Europa zwicht voor de lobby van de teerzanden, is het hek van de dam want ook elders liggen er nog heel wat velden die ontgonnen kunnen worden. Willen we af van fossiele brandstoffen of niet? Teerzandolie is een vluchtroute om zo lang mogelijk door te gaan met de huidige gang van zaken.

Lees ook Petromacht Canada: de energiegrootmacht van de 21ste eeuw zet de toekomst op het spel