Elke 10 seconden één meisje

Vol afschuw draaide ik mijn hoofd weg. Hoe ze vastgehouden werd. Hoe ze tegenstribbelde en huilde. Hoe een bot mes haar verminkte en het bloeden gestelpt werd met aarde en een rauw ei.  Hoe ze bleef schreeuwen. De film die UNICEF toonde, was afschuwelijk. Misselijkmakend. Maar de harde realiteit. Elke 10 seconden één meisje. Ergens ter wereld.

De beelden blijven door mijn hoofd spoken en ik zoek naar redenen. Naar argumenten die vrouwelijke genitale verminking enigszins zouden kunnen verklaren. Maar die zijn er niet. ‘Female genital mutilation is not a religious practice, it is not even a cultural practice as it has nothing to do with the true African culture. It is a shameful, even criminal practice’, aldus Abdoulaye Sow, Afrikaan, professor aan de Universiteit van Nouakchott (Mauritanië) en vader van 2 dochters, die al 10 jaar onderzoek voert naar vrouwelijke genitale verminking in Afrika.

De cijfers gelinkt aan vrouwelijke genitale verminking zijn op zijn minst verschrikkelijk te noemen.  Wereldwijd zijn er naar schatting 100 tot 140 miljoen slachtoffers. In Afrika alleen al zijn er 90 miljoen en 3 miljoen meisjes lopen elk jaar het risico om verminkt te worden. Ook in Europa is het een groter wordend probleem bij de diaspora uit de betreffende landen. Zo leven er volgens een studie van het Tropisch Instituut in België 6.260 besneden vrouwen en meisjes en lopen er 1.975 meisjes gevaar.

Elke vorm van vrouwelijke genitale verminking is wreed en schendt het recht op leven, op gezondheid, op fysieke en psychische integriteit. Het is de meest gruwelijke manier om vrouwen te onderdrukken.

Verschillende internationale verdragen veroordelen dit geweld. Het Maputo Protocol  bij het Afrikaanse Handvest voor de Rechten van de Mens en Volken — ondertekend door 53 staatshoofden van de Afrikaanse Unie — bepaalt uitdrukkelijk dat elke vorm van vrouwelijke genitale verminking moet worden verboden. Een toenemend aantal landen ontwikkelde specifieke strafwetvoorzieningen. In België veroordeelt art. 405 van de Strafwet iedereen die vrouwelijke genitale verminking bevordert tot een gevangenisstraf van 3 tot 5 jaar. Poging is eveneens strafbaar.

Elke vorm van vrouwelijke genitale verminking is wreed en schendt het recht op leven, op gezondheid, op fysieke en psychische integriteit. Het is de meest gruwelijke manier om vrouwen te onderdrukken.

Wetgeving is één zaak, de naleving ervan iets helemaal anders. In streken waar mensen niet kunnen lezen of schrijven en waar vrouwen enkel kans maken op een goed huwelijk als ze maagd blijven, maken verdragen weinig indruk. Vrouwen en mannen moeten er overtuigd worden dat geen enkel argument vrouwelijke genitale verminking rechtvaardigt. Programma’s en acties moeten vertrekken vanuit de basis. Via informatie, sensibilisering en dialoog moeten alle actoren — de civiele maatschappij, de traditionele chefs en religieuze leiders, de vrouwenbewegingen, de mannen, het onderwijzend en verzorgend personeel – overtuigd worden en meewerken om deze praktijk uit te roeien.

Een voorbeeld van zo een concreet programma is de actie van UNICEF en UNFPA “Female genital mutilation/cutting: Accelerating change”. Het heeft tot doel vrouwelijke genitale verminking terug te dringen binnen één generatie. In 2012 zal er gekeken worden naar behaalde successen in 17 Afrikaanse landen. Er werd een meerjarenbudget vooropgesteld van 44 miljoen US dollar. Tot nu toe werd er amper 19 miljoen US dollar gestort. Noorwegen, Italië, Zwitserland, Luxemburg, Ierland en Oostenrijk hebben bijgedragen. België nog niet. Door deze onderfinanciering worden er slechts in 12 van de 17 prioritaire landen acties ondersteund en zal de doelstelling tegen 2012 niet gehaald worden. Ik diende deze week een resolutie in om onze regering uitdrukkelijk te vragen deze actie mee te financieren, met de steun van collega’s uit verschillende politieke families.

Men weet hoe men deze schadelijke praktijk kan uitroeien. Vandaag ontbreekt het echter aan politieke wil en financiële middelen om de daad bij het woord te voegen.

Zondag 6 februari is het de internationale dag tegen vrouwelijke genitale verminking. Eén dag per jaar wordt dit geweld onder de aandacht gebracht. Maar elke dag gaat het misbruik gewoon verder. Elke 10 seconden één meisje.

Sabine de Bethune, senatrice en en voorzitster Belgische sectie AWEPA, organisatie van Europese parlementsleden voor Afrika, diende deze week een resolutie in — met de steun van parlementsleden van verschillende politieke families — om het actieprogramma van UNFPA/UNICEF te ondersteunen.